VROUWENPRAAT EN MANNENOVERLEG

Details

 

Zich interesseren voor de details in andermans leven is voor vrouwen een uiting van belangstelling. Als vrouwen verhalen vertellen dan doen ze dit ook met veel details. Nu en dan voeren ze, als ze iets vertellen, zelfs echte toneelstukjes op waarin ze de omstandigheden naspelen. Als ze aan andere vrouwen iets vertellen wordt van hen ook verwacht dat dit in alle details gebeurt.

 

Vrouwen letten dan ook op alle details en hechten er veel belang aan. Ze weten immers dat ze ze in hun gesprekken gaan nodig hebben. Mannen vinden het gebruik van details in de persoonlijke sfeer daarentegen totaal overbodig en ze letten er dan nooit op, tot ongenoegen van de vrouwen die dit aanzien als een gebrek aan empathie en medeleven, Vrouwen voelen hierdoor in hun gesprek met mannen een zeker gemis terwijl mannen van hun kant de obsessie voor details die vrouwen aan de dag leggen vaak irritant vinden, zeker als het voor gevolg heeft dat het het gesprek ophoudt.

 

Mannen vervelen zich dan ook als ze de eindeloze reeks, in hun ogen niet ter zake doende, details moeten beluisteren die vrouwen over hen uitstrooien en ze hebben vaak moeite de incoherente structuur van het gesprek te volgen als vrouwen met hen aan het praten zijn. Vandaar ook dat veel mannen afhaken en dat vrouwen vinden dat mannen niet kunnen luisteren.

 

Wil een vrouw dat een man naar haar luistert, dan moet ze proberen zich in het gesprek bij de essentie te houden. Als hij details wil horen zal hij er wel zelf naar vragen. Ook mag ze niet van hem verwachten dat hij naar haar luistert als zij van haar kant niet bereid is zijn koele, directe mededelingen met veel interesse te aanhoren. Mannen moeten dan weer leren hun mededelingen te kruiden met "weetjes" waar vrouwen nu eenmaal verzot op zijn.

 

Een vrouw kan met een man tot intieme gesprekken komen als ze er maar voor zorgt dat haar monoloog geen eindeloze opsomming is van ”en daarna heeft zij gezegd...” en ”en daarop heb ik geantwoord...”. Een man besteedt immers geen aandacht aan de details van haar uitleg, maar dat betekent nog niet dat hij niet geïnteresseerd is in wat ze zei. Hij heeft nu eenmaal oog voor andere zaken dan zij. Ook wanneer de vrouw zelf dergelijke gedetailleerde conversatie van een man verwacht zal ze van een koude kermis thuiskomen.

 

Vrouwen doen er ook goed aan hun gedachten te structureren. Mannen hebben er enorme moeite mee de incoherente manier waarop vrouwen praten te volgen. Vrouwen zeggen wat hen door het hoofd gaat, en praten dus veel meer van de hak op de tak. Mannen haken in zo’n omstandigheden meestal gewoon af.

 

Ik weet dat niet meer

 

Vooral tijdens discussies en ruzies raken mannen geërgerd door de vrouwelijke obsessie voor details. Als later een gesprek of situatie nog eens opgerakeld wordt in een discussie of ruzie zal de vrouw zich misschien nog alles herinneren, maar hij zeker niet. Mannen letten nu eenmaal niet op details, ze nemen ze niet in zich op, en ze zullen ze dus zeker niet onthouden.

 

Vrouwen mogen dan ook niet denken dat mannen liegen wanneer ze beweren er niets meer over te weten (of zeker geen details meer). Ze beweren dan ook vaak dat vrouwen deze details uitgevonden hebben. Daarom is het beter in een discussie nooit details van een voorafgaand gesprek op te rakelen, omdat het de man toch maar van de essentie afleidt en wantrouwig maakt. Wanneer een vrouw zich echter bij de essentie houdt heeft ze meer kans dat hij het zich herinnert. De nuchtere boodschap heeft hij immers zeker opgevangen en onthouden.

 

Enkel in intieme gesprekken zal een vrouw een man zeer blij maken met deze zin voor details. Mannen vinden het denderend dat ze maanden later nog woordelijk kan herhalen wat ze tegen haar hebben gezegd in bed of aan tafel in het restaurant, en ze voelen er zich gevleid door als de vrouw het nog kan reproduceren.

 

Er is nog een ander probleem dat regelmatig voortkomt uit de stijlverschillen tussen mannen- en vrouwencommunicatie. Zo voelen mannen zich er door vrouwen vaak ten onrechte van beschuldigd zaken gezegd te hebben waarvan ze zeker zijn dat ze nooit over hun lippen kwamen. Zoals Tannen zegt is dit het gevolg van een anders interpreteren van de bewering ”je hebt het gezegd”.

 

Als een man dit zegt betekent het dat de ander met woorden een bepaalde mededeling deed. Bij vrouwen betekent het dat de mededeling werd gedaan, maar niet noodzakelijk met woorden. Als zij menen een bepaalde boodschap in metataal opgevangen te hebben dan zullen ze deze interpreteren en er een betekenis aan geven. En deze betekenis zullen ze dan later terugzenden alsof het om een reële boodschap ging. Ze zijn er heilig van overtuigd dat het gezegd is, omdat zij zeker zijn deze mededeling inderdaad ontvangen te hebben, en hoe ze werd uitgezonden is voor hen van geen belang meer.

 

Anders gezegd : vrouwen leggen betekeninssen in de mededeling van de man die hij er niet ingelegd heeft en deze betekeninssen zijn voor hen even reëel als waren ze in woorden uitgesproken. Nu we weten dat mannen nooit betekenissen in hun woorden leggen, maar deze integendeel gewoon uitspreken weten we ook dat wat de vrouw doet erg gevaarlijk is.