Ik aanzie mezelf als een nogal kritisch manneke, iemand die niet zomaar voetstoots alles voor waar aanneemt, iemand die alles met een korrel zout neemt, iemand ook die zijn eigen mening vormt over alles en nog wat en iemand die deze ook naar voor brengt waar hij het nuttig of nodig acht.

 

Ik heb dan ook de reputatie dat ik alles in vraag stel, dat niks me heilig is. Niet prettig voor de medemens soms. Want wanneer iedereen euforisch blij is voor iets ben ik altijd de spelbreker, degene die roet in het eten strooit en allen terug met de voeten op de grond breng. Waar zij het allemaal zien als een onbeschrijfelijk mirakel dat ze weer eens bereikt of ontdekt hebben zal ik hen voorhouden wat er de nadelen van zijn, de problemen, de risico's.

 

Niet dat ik pessimist of negativist ben hoor, ik ben een heel objectief realist vind ik van mezelf. Maar ik heb er geen probleem mee mijn nek uit te steken en mijn mening te verkondigen tegen een ganse zaal in indien ik dit nodig, nuttig of prettig vind.

 

Want ik discussieer ook vaak voor mijn plezier hoor. Ik geniet enorm van een meningsverschil en zal niet afwijzend staan om er zelf advokaat van de duivel te spelen. Als je dat kan doen met mensen die zich aan de basisregels van een goed debat houden is dat gewoon zalig en zeer leerzaam ook omdat je vaak zienswijzen tegengeworpen krijgt waar je zelf nooit aan dacht maar die je toch ergens aan het denken zetten. Niets zo aangenaam en leerrijk als een spel op het scherp van de snede dat niet met schaakstukken wordt uitgevochten maar wel met argumenten. Zalig gewoon als je tegenstrever van gelijk of hoger niveau is.

 

Ik ben ooit voor gek versleten omdat ik zei dat ik het zalig vind aan de muur genageld te worden in zo'n debat. "Welke gek vindt het nu prettig te verliezen ?" kreeg ik te horen. Wat echter weinig mensen begrijpen, vind ik, is dat niet het resultaat voldoening geeft, maar wel de schoonheid van het spel. Wanneer 2 schaakgrootmeesters een spel spelen waarvan ze weten dat het een zeldzaam hoog niveau haalde, dan zal zelfs de verliezer enorm veel voldoening hebben van zijn prestatie. Wel, als ik een debat verlies heb ik hetzelfde gevoel : ik heb me goed verweerd, ik heb plezier gehad aan de discussie, dus kan ik met veel voldoening mijn overwinnaar proficiat wensen.

 

Denk nu niet dat ik altijd "neen" zeg hoor. Ik kies mijn momenten, tegenstrevers en onderwerpen met zorg uit. Meestal verdedig ik mijn eigen opinie, soms eens de tegengestelde. De meeste mensen begrijpen dat niet, denken "wat zegt die allemaal ? Dat kan hij toch niet menen ? Zo kende ik hem niet, zo'n gedachten". Sommigen begrijpen "die wil debatteren, dus doen we mee, en we genieten ervan". Toeschouwers of tegenstrever weten dat het niet om gelijkhalen gaat, maar wel om de uitwisseling van meningen, een kenbaar maken van visies. 

 

En dat kan over allerlei zaken gaan hoor, maar alleen als ik er iets van afweet of er een eigen mening over heb. Ik zal ook steeds discussieren op basis van feiten, ik weiger te debatteren op basis van mythen of "het is toch geweten dat ...". Vaak is hetgeen "algemeen geweten" is juist erg verkeerd. 

 

Maar ik breng niet enkel mijn mening naar voor om te discussieren hoor. Ik vind het prettig me over alles en nog wat een eigen opinie te vormen. Meestal hou ik die voor mezelf, sinds kort zet ik ze op mijn blog waar iedereen ze kan zien en tegenspreken of bevestigen ;-)

 

Je kan enkele van mijn gedachtenkronkels lezen op mijn blog. Wil je weten wat daar zoal behandeld werd dan kan je de inhoud verkrijgen door op onderstaande link te klikken. Ik hoop dat ze je een beetje aanspreken, niet teveel tegen de haren inwrijven en vooral, dat ze je niet rood doen worden van woede.