EEN VROUWENWERELD APART

We houden niet van seks

 

In onze westerse maatschappij leefde tot voor kort de mythe dat vrouwen niet in seks geïnteresseerd zouden zijn. Ze ontstond in de negentiende eeuw in de bekrompen ziel van de kleinburgerij, en ze bereikte haar hoogtepunt in de Victoriaanse periode. Gezien bijna alle vorstenhoven van Europa familiebanden hadden met de Engelse koningin Victoria wilde men haar mentaliteit overal imiteren. Daarenboven stond Engeland op het toppunt van zijn roem en een leider lokt nu eenmaal altijd nabootsing uit.

 

De idee dat vrouwen seksloze wezens waren kwam voort uit drie verschillende bronnen. In de eerste plaats was er natuurlijk de opvoeding. Meisjes werd aangeleerd dat ”serieuze meisjes dat niet doen”, en dat ze hoogstens bij hun man seks mochten hebben. En dan nog, ze mochten, konden en zouden er zogezegd geen plezier aan beleven. Een voorspelling die zich natuurlijk bevestigde, al was het alleen al maar omdat de mannen geen moeite deden hun vrouw te bevredigen. Wel te verstaan kwam het toen bij geen enkele vrouw op dat ze ook zichzelf kon bevredigen.

 

De man van zijn kant wist ook niet beter. Ook hem was gezegd dat ”serieuze meisjes het niet doen”, waardoor hij totaal onwetend was over het feit dat vrouwen ook konden genieten van seks. Hij lette dan ook alleen maar op zijn eigen plezier, en het kwam geen ogenblik bij hem op dat ook zij wel eens wat zou willen op dat gebied. Voor hem was zij gewoon een veredelde masturbatiemachine.

 

Daarbij kwam nog dat het voor de man veilig was als hij met de fantasie kon rondlopen dat zijn vrouw geen plezier in seks had. Hij liep dan namelijk niet het risico dat ze vreemd zou gaan om bevredigd te raken, waardoor hij ook niet geconfronteerd werd met zijn eigen onbekwaamheid zijn vrouw plezier te bezorgen. Mannen vroegen dan ook niet beter dan geloof te mogen hechten aan deze kwakkel. Het gaf hun een veilig gevoel.

 

Nochtans werden ze regelmatig geconfronteerd met vrouwen die wel plezier beleefden aan seks. Deze werden echter meestal aanzien als abnormale vrouwen, die zoveel mogelijk gemeden moesten worden. Het waren in de eerste plaats vrouwen uit hun eigen klasse die de bekrompen seksuele moraal niet aankonden en toch voor hun seksuele noden opkwamen. Vaak moesten deze zich evenwel tevreden stellen met een van hun ondergeschikten. 

 

Deze mannen uit de lagere klasse genoten immers van seks en lieten vrouwen, door de vaak dierlijke manier waarmee ze ermee omgingen het contrast ondervinden met hun eigen bedompte stand. Dit alleen al volstond opdat deze vrouwen zich vol overgave op de affaire gooiden. D.H. Lawrence’s Lady Chatterleys Lover en de film The Go Between geven ons een prachtig beeld van de zielstoestand van deze vrouwen. Ook de fabrieksmeisjes werd een hoge seksuele appetijt verweten (die ze zgz. stilden door zich op de fabrieksvloer te laten verkrachten of te prostitueren).

 

Tenslotte, maar dat is dan in een latere periode, werd de idee van de seksloze vrouw mee hooggehouden door de vrouwen zelf, die hierin een kans zagen mannen te manipuleren door hun meest gevoelig punt aan te pakken : seks. Als vrouwen immers niet geïnteresseerd waren in seks, dan betekende dit dat ze zich ”opofferden” telkens ze met een man vrijden. Er werd dus ingespeeld op het schuldbewustzijn van mannen. Zij moesten deze ”martelaren” dankbaar zïjn dat ze zo opofferingsgezind waren. Dit schuldbewustzijn werd dan ook vaak duur betaald, en veel moeders leerden nog in de tweede helft van deze eeuw hun dochters hoe ze dit maximaal konden uitbuiten door steeds koel en afstandelijk te blijven als seks ter sprake kwam.

 

Nu moet ook wel gezegd worden dat het voor vrouwen toen niet zo eenvoudig was te genieten van sex. Hoewel er voorbehoedmiddelen bestonden, toch moesten ze deze meestal achter de rug van hun man gebruiken als deze absoluut een kind wou, bij voorkeur een jongen om de naam voort te zetten. Elke coitus kwam dus neer op een kans op zwangerschap en als we weten dat veel kraamvrouwen niet overleefden omdat de obstretica nog niet echt heel ver gevorderd was, dan begrijpen we wel dat een zwangerschap nu precies niet iets was waar een vrouw altijd van in de wolken was wanneer ze het nieuws vernam.

 

Vrouwen zijn gemaakt voor seks

 

Ook het feit dat meisjes, wat seksuele behoeften betreft trager op gang komen dan jongens, speelde misschien een rol in het beeld dat mannen over vrouwenseks hadden en hebben, Voor een meisje zijn de gevolgen van seks veel zwaarder dan voor een jongen, en de natuur heeft dan ook verscheidene veiligheidsmaatregelen genomen. Naast de omstandigheid dat de biologische nood op latere leeftijd ontstaat, is er ook nog het feit dat bij de mens het maagdenvlies blijft bestaan (bij andere dieren komt het enkel embryonaal voor) en dat de ontmaagding zo pijnlijk is. Beiden zorgen voor een efficiënte bijkomende beveiliging tegen voortijdige zwangerschap.

 

Het heeft dan ook lang geduurd voor de mythe van de seksueel apathische vrouw definitief ontzenuwd kon worden. Het is ondertussen bewezen dat vrouwen, veel meer dan mannen, ingesteld zijn op seks en het plezier dat het meebrengt. Hun meervoudige orgasmen bvb. zijn ervaringen waar mannen enkel in hun wildste dromen maar kunnen aan denken en waar ze in hun hart ook wel wat afgunstig op zijn.

 

Biologisch is dit ook niet te verwonderen. Bij onze voorouders was het immers vooral de vrouwelijke bereidheid tot seks die de groep bijeenhield. Vrouwen zijn echter, gezien de bijzondere zeldzaamheid van hun geslachtscel, sterk geneigd grote garanties te vragen van het mannetje. Enerzijds wilde onze oermoeder dus haar jong zoveel mogelijk kansen geven en was ze zeer kritisch op haar partner, anderzijds moest ze haar seksualiteit gul weggeven om de groep samen te houden. Daarenboven was elke zwangerschap en bevalling een groot risico. Om dit alles te verzoenen schonk de natuur de vrouw de mogelijkheid veel te genieten van seks, onder andere door de veelvoudige orgasmen.

 

Dat volwassen vrouwen wel, en minstens even veel van seks houden als mannen, wordt tenandere bewezen door de vele vrouwen die zich een zelfstandig leven opbouwen, los van een man, waarbij ze er soms tot 3 minnaars tegelijk op nahouden, en niet (altijd) voor het geld. Ook blijkt dat in maatschappijen waar vrouwen vrij zijn hun seksualiteit te beleven, ze er meer minnaars op nahouden dan de mannen minnaressen.

 

Dit begint ook in het westen door te dringen. Nu de pil de vrouw bevrijd heeft van de vrees zwanger te worden, heeft ook zij de seks leren kennen als een lichamelijk genot, recreatief en los van de liefde, en van hetzelfde niveau als een goede wijn of een goede maaltijd. Vrouwen werden hierdoor ook assertiever als het op seks aankomt. Ze stellen nu hun eisen en weten wat ze willen.

 

Mannen beklagen er zich desondanks toch nog vaak over dat vrouwen niet duidelijk aangeven wat ze wel en niet graag hebben, en mannen verwachten op dit gebied duidelijke boodschappen van een vrouw. We mogen ook niet vergeten dat mannen eveneens niet dikwijls zullen zeggen wat ze graag hebben. Zij zijn immers opgevoed met de boodschap dat de leiding in bed bij hen ligt en dat ze dus zelf wel kunnen nemen wat ze wensen, En als ze dit leiderschap niet wensen dan dringt de vrouw ze wel meestal op. Geëmancipeerde vrouwen nemen echter ook in bed hun verantwoordelijkheid op, en ze zullen de man dan ook aanzetten op zijn beurt zijn wensen duidelijk naar voor te brengen.

 

Remmingen

 

Nochtans hebben ook binnen een gelukkige relatie vrouwen er vaak nog moeite mee hun seksualiteit de vrije loop te laten of toe te geven aan de erotische wensen van hun partner. Veel vrouwen weigeren de sexy lingerie te dragen waar hun man zo verzot op is omdat het ”hen vernedert”. Ze vinden dat hierdoor de aandacht van hun persoon naar hun lichaam afgeleid wordt, dat in plaats van om haarzelf, de man haar neemt omwille van louter seks. Ze vinden dat liefde dieper moet gaan dan oppervlakkige dierlijke seks.

 

Om deze reden weigeren ze zich volledig te geven in een seksuele relatie, zelfs al voelen ze goed genoeg dat de man hen daarbuiten wel degelijk apprecieert. Er zijn ook veel vrouwen die zich wegsteken achter dit excuus omdat ze voor zichzelf niet durven of willen toegeven dat ze onbekwaam zijn zich seksueel volledig te laten gaan, zelfs binnen een voor de rest (wat hen betreft dan toch) totaal bevredigende relatie.

 

Veel mannen die hun vrouw vragen sexy lingerie te dragen houden echter wel degelijk van hun vrouw. Ze vinden dan ook dat de vrouw geen reden heeft om hem dit plezier te ontzeggen, en ze vinden dat als ze werkelijk van hem hield, ze wel zou weten hoe belangrijk dit voor hem was. Op dit gebied niet toegeven komt op zo'n man dan ook over als een onthouden van liefde, en het zal dan ook niet lang duren of hij ook begint grenzen te stellen aan de liefdeblijken die hij zijn partner geeft. Een vrouw die seks achterhoudt mag er zich aan verwachten dat haar man op zijn beurt liefde achterhoudt. Hij zal weigeren nog materieel verder voor haar te zorgen, hij zal haar affectie onthouden, hij zal elders gaan zoeken enz...  Oudere vrouwen, die geleerd hebben hun seksualiteit in de relatie in te brengen, weten dit en ze hebben dan ook veel minder moeite met het op dit gebied tegemoetkomen van hun partner.

 

Veel vrouwen vinden seks niet opwindend, en ze verwijten hun man dat hij onbekwaam is er iets ”goeds” van te maken. Maar in feite ligt de oorzaak bij hen. Ze hebben nl. alle voeling verloren met hun seksuele identiteit, met hun dierlijke natuur, met hun intiemste IK.

 

We zien dit tenandere ook bij masturbatie. Tot voor kort durfden slechts weinig vrouwen zichzelf bevredigen, zelfs als ze volledig alleen waren. Nu hoort de vibrator tot de basisuitrusting van zeer veel vrouwen. Bijna alle vrouwen die het doen zeggen immers dat het hen veel voldoening geeft, en vaak zelfs meer dan gemeenschap met een man (bij mannen is er geen kwaliteitsverschil tussen beide vormen van seksbeleving),

 

Het is wel opvallend dat masturberende vrouwen bijna uitsluitend voortkomen uit gezinnen waar vaak over deze techniek gesproken wordt. Hoe meer openheid, hoe vaker ze het doen. Leven ze in een gezin waar zelfbevrediging niet aan bod komt, dan zullen ze het ook nooit doen, zelfs al kennen ze het bestaan ervan. Hieruit blijkt duidelijk dat bij jonge vrouwen de seksualiteitsbeleving evenredig is met de openheid ertegenover. Wat niet te verwonderen is: hoe opener de omgeving staat tegenover seks, hoe minder remmingen ze in hun opvoeding meekrijgen. Maar waar jongens en mannen zich wat seks betreft weinig gelegen laten aan hun opvoeding, zullen vrouwen hier daarentegen een sterke invloed van ondervinden. Het is dan ook niet te verwonderen dat op 5 mannen er maar één vrouw is die masturbeert, en dat een jongen van 16 vaak meer is klaargekomen dan een vrouw van 26.

 

Mannen stellen ook vaak vast dat het vooral de mooiste vrouwen zijn die het meest geremd zijn en het minst waard zijn in bed. Ook dit is ergens te begrijpen: deze vrouwen hebben zo vaak mannelijke aandacht gekregen dat ze schrik hebben gekregen van hun eigen seksuele uitstraling en hun seksualiteit. Ze geraken dan ook enorm geremd en slagen er niet meer in echt te genieten van hun lichaam. Een andere reden is dat deze vrouwen zich niet hoeven in te spannen om mannen te boeien, en dat ze dus, net als mannen met een grote penis, gemakzuchtig worden.

 

Strippers en Escortboys

 

Wanneer we over vrouwenseks praten kunnen we de laatste jaren niet omheen de mannelijke strippers en de escortboys. Beiden zouden wijzen op een trend dat vrouwen op hun beurt hun seksualiteit aan het ontdekken zijn. Nochtans laat verdere studie van het fenomeen steeds opnieuw zien dat vrouwen die gillen bij de Chippendales dit meer doen uit een gevoel van ”losgelaten” te zijn, een gevoel van ”meisjes onder elkaar die samen lol trappen”, eerder dan uit seksuele opwinding. Hoewel dit laatste bij sommige vrouwen natuurlijk wel meespeelt. Ook zijn er vrouwen die hiermee willen aantonen dat ”ook zij” recht hebben op hun portie bloot. Deze vrouwen gillen dan wel lustig mee, maar ze genieten nauwelijks van het spektakel. Ze zijn immers teveel bezig met zich te concentreren op het feit dat eindelijk het moment gekomen is dat ze inhalen ”wat ze al eeuwen missen”.

 

Escortboys van hun kant worden door vrouwen zelden ingehuurd omwille van de blote seks. Seks blijft voor de meeste vrouwen immers nog steeds iets dat ze bij voorkeur of uitsluitend willen genieten met een vertrouwde man, waar ze een of andere band mee hebben. We zien tenandere dat, door het feit dat vrouwen trager op gang komen, zelfs bij de vrouwen die zuiver seks zoeken, nog steeds het grootste deel van de samen doorgebrachte tijd bestaat uit opwarming (strelen, masseren...), eerder dan vrij en vrolijk erop los te gaan. Hoewel ook op dit gebied vrouwen hun ”achterstand” aan het inlopen zijn.

 

Dat zelfs bij zo’n mannen vooral intimiteit en geen seks gezocht wordt wordt bewezen door het feit dat cliëntes nooit vooraf over de prijs praten. Zoiets neemt namelijk de betovering weg. Mannen die naar de hoeren gaan daarentegen beginnen steeds met de vraag ”wat moet dat kosten?”. Bij hen gaat het dan ook meestal louter om een zakelijke transactie.

 

Wie zijn dan wel de klanten van deze heren? Vooral vrouwen wiens mannen lang van huis weg zijn en die niet open en bloot op jacht kunnen gaan omdat het hun reputatie schaadt. Vooral vrouwen van topmanagers dus. Een andere categorie zijn de succesvolle zakenvrouwen die nauwelijks tijd en kans hebben om zich een bevredigend sociaal leven op te bouwen. Het zijn vrouwen die nergens een man kunnen vinden omdat ze zeer veeleisend zijn (hij moet nog meer zijn dan zij, en waar vinden ze nog zo iemand?) of omdat de mannen waarmee ze omgaan niet in aanmerking komen (ondergeschikten, zakenrelaties...). Dit type vrouw valt vooral op het cachet van deze mannen (ze zijn hoffelijk, stijlvol, en men kan ermee onder de mensen komen), evenals op de ongecompliceerdheid van de relatie: geen gezeur, geen problemen, geen wederzijdse verplichtingen. Hier en daar is er echter ook een vrouw die thuis iets tekort komt en deze behoefte wil ingevuld zien.

 

Dat vrouwen minder achter blote seks vragen wordt ook aangetoond door het feit dat deze mannen soms verscheidene dames per dag afwerken, iets wat de mannelijke constitutie onmogelijk lange tijd aankan. Er moet dan ook wel veel tijd gespendeerd worden aan andere zaken dan louter wippen.

 

Seks en Intimiteit

 

Veel vrouwen die in de jaren ’70 experimenteerden met de vrije liefde hielden er een kater aan over, omdat ze in botsing kwamen met hun opvoeding, die hen nog het oude normenpatroon had bijgebracht. Hoewel de meisjes van de huidige generaties er al heel wat minder moeite mee hebben zien ook zij seksuele ervaringen nog altijd liefst verbonden met affectie.

 

Men beweert dan ook vaak dat bij vrouwen seks niet zonder liefde kan. Het frequente vreemdgaan van vrouwen in het begin van hun huwelijk bewijst het tegendeel. Wat deze ”overspelige” vrouwen wel krijgen, en ze worden er zelfs mee overstroomd, is een (zij het kunstmatige) intimiteit. De mannen waarmee ze deze ervaring hebben zijn immers vaak bijzonder voorkomend, lief, charmant en hoffelijk. Een vrouw is dus wel bekwaam liefde en intimiteit los te koppelen, maar ze blijft steeds, zelfs in ”dierlijke omstandigheden”, een minimuminzet vragen van de man. Een vrouw moet (bijna) altijd een zekere affectie voelen voor de man alvorens ze ermee in bed duikt. Haar ”instinct” vraagt een bewijs van de man dat hij bereid is zich voor haar en haar kind in te zetten. Zich zomaar geven, zonder wat dan ook te eisen als tegenprestatie, komt bijna nooit voor, tenzij uit wraak (zie hierna: ”Vrouwelijke vlinders”).

 

Dat vooral opvoeding en cultuur bij deze tegenstelling liefde-sex een rol spelen wordt bevestigd door de Polynesische Mangaia waar jongens en meisjes intense voorhuwelijkse seksuele ervaringen hebben, en waar de vrouwen totaal niet geïnteresseerd zijn in romantiek of voorspel. Seks is er zuiver om de seks zelf en het is geen beloning voor de mannelijke inspanningen en affectie. Men wisselt er iedere nacht van partner. Het enige dat de vrouwen verwachten is dat de duur van een gemeenschap minstens 15 minuten bedraagt, en de enige norm die een meisje gebruikt om een man als partner te aanvaarden voor die nacht is de vraag of hij wel voldoende seksueel in haar geïnteresseerd is. Voor een meisje is de seksuele interesse van de man een maat voor haar aantrekkelijkheid als vrouw. Als er al eens intimiteit ontstaat tussen twee personen komt deze steeds voort uit de seks. Bij de Mangaia is de situatie dan ook omgekeerd van bij ons, westerlingen, waar seks uit intimiteit voortkomt.

 

We mogen dus wel beweren dat het feit dat vrouwen enkel met een man naar bed kunnen indien ze voelen dat hij haar niet enkel voor de seks neemt, een zuiver cultureel verschijnsel is, dat stilaan aan het uitdoven is. Maar het is en blijft een feit dat hoe meer liefde een man zijn vrouw geeft, hoe meer ze open bloeit, en niet enkel op seksueel gebied. Een vrouw kan niet zonder het gevoel dat ze, als ze hulp nodig heeft, op iemand kan terugvallen, die zorg voor haar draagt en haar beschermt.

 

Dit is ook de reden waarom vrouwen zoveel belang hechten aan praten met hun partner: het is de manier waarop hij zijn verbondenheid met haar toont. Het is dan ook niet te verwonderen dat, hoe minder er gepraat wordt in de relatie, hoe minder seks ze bevat.

 

Trek hieruit nu echter niet de conclusie dat romantiek en liefde een zuiver westers beschavingsverschijnsel zijn. Niets is minder waar. Overal waar mensen leven komen liefde en romantiek voor en voelen mannen en vrouwen zich tot elkaar aangetrokken. De natuur wil hiermee een zekerheid creëren dat er tenminste een korte tijd een zekere vorm van trouw zal bestaan en dat de kinderen die eventueel uit de relatie voortkomen niet zonder vader zullen vallen.

 

Vrouwelijke vlinders

 

Nochtans aanvaarden meer en meer vrouwen toch seks te hebben, zelfs al weten ze zeer goed dat er geen enkele affectie aan vast hangt en weten ze ook dat ze voor de man niet meer dan een avontuurtje uitmaken dat zich inschrijft op een lange lijst van veroveringen. Ze weten immers zeer goed dat deze mannen er niet aan denken een vaste relatie te beginnen met hun slachtoffer, en ze aanvaarden dit zonder problemen. Deze vrouwen hebben wel bijna steeds een beveiliging achter zich in de vorm van een vaste relatie of voorbehoedmiddelen. Zonder een van beide zullen ze niet zo snel toegeven omdat hun ”dierlijk instinct” even hard zoekt naar veiligheid en zekerheid als naar sterke genen.

 

Er zijn ook vrouwen die zelf bewust seks zoeken, zonder dat ze er affectie bij willen. Ze vlinderen van de ene gelegenheidspartner naar de andere, nemen zelf het initiatief en weigeren een band op te bouwen. Na het afscheid wordt elk verder contact geweigerd. Veelal (of uitsluitend) gaat het hier om vrouwen die zwaar teleurgesteld werden door mannen en die nu wraak plegen door de man als een seksinstrument te gebruiken.

 

Ze moeten hiervoor dan wel hun gevoelens verharden en hun ontgoocheling verdringen, wat door de grote energie die het vraagt vroeg of laat moet uitlopen op een zwaar depressieve toestand.

 

Allen beweren ze ook dat ze zich niet gelukkig voelen met de situatie en dat ze diep in hun hart hopen nog eens op een man te botsen waar ze wel kunnen van houden. Maar ze geloven er niet meer in dat er zo'n mannen bestaan. Dat met hun levenswijze de kans ooit nog eens op zo'n man te botsen bijna onbestaande is hoeft niet gezegd. Ze zullen in de categorie mannen waar ze mee omgaan zeker niet vinden wat ze zoeken, integendeel. Ieder contact met een man bevestigt hen opnieuw in het vooroordeel dat ”alle mannen hetzelfde zijn”, waardoor ze steeds dieper wegzinken in hun wantrouwen en steeds minder kans maken dat hun droom ooit nog een uitkomt.

 

Vreemd gaan

 

Vrouwelijke erotiek is in de eerste plaats romantisch. Vrouwen fantaseren vaak over het feit dat ze door stoere maar tedere mannen overrompeld en tot seks gedwongen worden. Dit is de reden waarom figuren als een Rudolf Valentino en Rhett Butler zo’n succes hebben bij de vrouwen. Ze weten wat ze willen, verplichten de vrouwen dit te aanvaarden, leggen hen hun wil op, maar ze doen het galant, nooit bruut Ze pakken de vrouw in met mooie maniertjes, en daar smelten vrouwen nu eenmaal voor.

 

Een vrouw die vreemd gaat (en we hebben het nu niet over het vrijblijvende slippertje) zoekt dus vooral liefde en in veel mindere mate seks. Een vrouw investeert dan ook veel in zo’n relatie, ze gaat er volledig in op. Ze zoekt en vindt er in de eerste plaats de opwinding en de rozengeur die in haar eigen huwelijk verdwenen zijn.

 

Daarom ook dat wanneer een vrouw er een "lover" op nahoudt dit zoveel gevaarlijker is dan bij een man : bij hem is het een seksueel avontuur zonder meer, waar hij verstandelijk noch emotioneel bij betrokken is, bij een vrouw gaat de relatie deel uitmaken van haar leefwereld en gaat ze er zich ook volledig aan overgeven. Veel jonge vrouwen (denk aan hun één-één-socialisatie) breken dan ook met hun vorige partner en trekken in bij hun nieuwe. Oudere vrouwen, in de fase van het "zichzelf zoeken" zijn realist genoeg om te weten dat de relatie geen toekomst heeft en zij blijven dus bij hun man.

 

Het feit dat vrouwen die vreemd gaan in hun nieuwe relatie vaak de romantiek vinden die ze in hun huwelijk missen heeft voor gevolg dat ze vaak volledig open bloeien wanneer ze zo'n relatie hebben, Een vrouw leeft immers pas op wanneer ze zich bemind weet. Dan alleen kan ze zich volledig inzetten als ze weet dat ze ervoor geapprecieerd wordt. Dit verklaart waarom een vrouw met een relatie ook voor haar man terug meer aantrekkelijk wordt. Ze krijgt door haar buitenechtelijke relatie immers vaak terug interesse in seks.

 

Haar open bloeien is echter niet de enige reden waarom ze haar man terug meer seks schenkt. Ook haar schuldgevoel spreekt hierbij een woordje mee. Dit zorgt er namelijk voor dat ze zich wil vrijkopen door ook haar man meer aandacht te schenken en hem meer te behagen. Daarbovenop komt ook nog de vrees dat hij achterdochtig zou kunnen worden als ze alle interesse in seks met hem verliest.

 

Naar de Biechtstoel

 

Wanneer de buitenechtelijke relatie afspringt zit een vrouw over het algemeen diep in de put, zelfs wanneer het gebeurt op haar eigen initiatief. En ook nu weer voelt ze zich schuldig omdat ze haar man ontrouw is geworden. Vaak heeft ze dan ook zin het op te biechten. Ze weet dat als haar man dit zou doen, ze misschien diep gekwetst zou zijn, maar dat ze hem toch zou vergeven. Daarom denkt en hoopt ze dat hij dit ook wel zal doen. Niets is echter minder waar, integendeel. Een vrouw heeft er alle voordeel bij te zwijgen als een graf wanneer ze er een minnaar op nahoudt. En meestal doet ze het ook.

 

Een vrouw die een relatie opbiecht moet immers op geen begrip rekenen. Mannen hebben namelijk de neiging hun gezin als hun privé-eigendom te beschouwen. Een vrouw die een slippetje opbiecht maakt dan ook inbreuk op zijn ”eigendomsrecht”.

 

Daarenboven speelt ook een biologische factor mee: de man voelt zich in de rug geschoten omdat het meest primitieve deel van zijn hersens zijn aandacht vestigt op het gevaar dat hij gelopen heeft, namelijk dat niet zijn, maar andermans genen zich via zijn vrouw zullen voortplanten. Het dierlijke instinct weet immers niets af van anticonceptie. Een holemens moest wel jaloers zijn wilde hij zich kunnen voortplanten. Hij leefde slechts kort en had dus weinig tijd om zijn vrouw te bevruchten. Hij moest dan ook iedere kans hiertoe aangrijpen. Als iemand anders hem de kaas van het brood haalde was dit dan ook een echte ramp voor hem. Gezien de zeldzaamheid van de vrouwelijke eiproductie kreeg hij immers niet vaak de kans een kind te verwekken.

 

Een man voelt zich dan ook verraden door zijn vrouw als ze haar fout opbiecht of als hij erop uitkomt dat ze hem bedroog. Op vergeving moet ze dan ook nauwelijks of niet rekenen. Integendeel, bijna steeds reageert de man met woede of geweld (maar niet noodzakelijk op haar). Schreeuwen, dreigen de concurrent te vermoorden, zijn vrouw buitengooien, alles is mogelijk.

 

Ik krijg slaag

 

Vaak zijn vrouwen tot zeer veel bereid om toch maar wat affectie of liefde te krijgen. Er zijn vrouwen die beweren dat ze seks toelaten of zelfs zoeken, alleen maar om eens goed vastgenomen (en geknuffeld) te worden, om eens een mannenarm om hun schouders te voelen, om zich eens begeerd te weten. En er zijn mannen die zwaar misbruik van maken van deze vrouwelijke behoefte.

 

Mensen die in de hulpverlening staan en onbevooroordeeld zijn, zullen vaak meemaken dat een vrouw die geslagen werd, beweert ”nog altijd van hem te houden”. Ook prostituees die tenslotte toch hun eigentrots moeten opgeven voor hun pooier, zullen vaak zeggen dat ze van hem houden, hoeveel ransel ze er ook van krijgen, en hoe zwaar ze ook onder druk gezet worden. En dit is zeker niet omdat ze zonder hem financieel op straat staan.

 

We zagen ook reeds dat mannen die met vrouwen de vloer aanvegen en totaal geen respect hebben voor hen, door hen vaak verafgood worden. Het is spijtig dat het moet gezegd worden, maar ruwe mannen roepen bij veel vrouwen vaak het beeld op van een zekere mannelijkheid, een vorm van stoerheid, en er zijn dan ook vrouwen die zich letterlijk aan de voeten van dit soort mannen werpen.

 

Psychologen zijn er dan ook nog steeds niet in geslaagd te begrijpen tot welke bizarre kronkels van de vrouwenhersenen hiertoe dan wel aanleiding kan geven, maar rode draad in alle verhalen van deze vrouwen is steeds weer: hij besteedt tenminste aandacht aan mij, als hij het niet deed keek niemand naar mij om. Deze vrouwen verkiezen dus negatieve aandacht boven helemaal geen aandacht.

 

Mannen- versus vrouwenseks

 

Een factor die ook steeds terugkomt, en vaak aanleiding geeft tot botsingen tussen man en vrouw is het feit dat mannen graag vrijen met het licht aan. Ze zijn immers vooral visueel ingesteld en willen zien ”wat ze doen”. Vrouwen daarentegen vinden ”zien” maar niets en verkiezen zich te concentreren op hun andere zintuigen (luisteren naar ”lieve woordjes”, voelen...). Daarom verkiezen ze vrijen in het donker, omdat dit hen minder afleidt. Mannen die dit weten zorgen er dan ook voor dat ze, zeker tijdens het voorspel, de aandacht vooral laten gaan naar strelen, knuffelen, zoenen en ”praten”.

 

Waar mannen vooral bevrediging zoeken, zoeken de meeste vrouwen nog steeds vooral warmte en intimiteit in een seksuele relatie. Vrouwen zijn immers niet zeker van hun orgasme, mannen wel. Mannen kunnen zich dan ook vooral hierop concentreren, omdat hun bevrediging bij elke seksuele daad bijna vaststaat, voor vrouwen is het maar steeds afwachten: kom ik klaar? Krijg ik de warmte die ik zoek?

 

Dit ontbreken van een garantie dat de seksuele daad hen inderdaad zal bevredigen zou dan ook wel eens voor een deel kunnen meespelen in het feit dat vrouwen minder snel dan mannen geneigd zijn in bed te duiken met de eerste de beste, en dat ze er andere dan zuiver seksuele eisen bij stellen.

 

Er is evenwel nog een andere ”afkoelende” factor. Op het ogenblik van zijn orgasme verliest een man namelijk plots alle interesse voor zijn sekspartner. Voor hem is deze piek de inleiding voor een steile val van zijn opwinding. Een vrouw gaat veel trager omlaag, en ze voelt zich dan ook vaak in de steek gelaten door de man omdat hij haar ”alleen laat”. Zij is immers nog niet ”uitgepraat”, ze wil nog wat voortdrijven op de sfeer en op haar genot. Meestal staat ze hierbij echter volledig alleen, omdat voor de man met zijn ejaculatie de kous af is.

 

Een vrouw vat dit op alsof hij niet meer geïnteresseerd is in haar persoon, omdat zij seks niet los kan zien van de persoon waarmee ze in bed ligt. De man daarentegen is na zijn orgasme gewoon niet meer in seks geïnteresseerd en hij van zijn kant doet hierbij helemaal geen uitspraak over de waarde van de vrouw in kwestie. Voor hem speelde de persoon van de vrouw immers, zoals we reeds zegden, totaal geen rol bij de ”stoeipartij”.

 

Tenslotte nog een woord over hoe mannen denken dat vrouwen hen zien. Mannen kijken en beoordelen vrouwen op hun schoonheid. Vrouwen beoordelen mannen op hun uitstraling. Soms, maar niet noodzakelijk, heeft dit ook een lichamelijk aspect. Maar meestal is het vooral gebaseerd op vaardigheden en status.

 

Mannen denken echter dat vrouwen hun ”schoonheid” beoordelen op basis van de breedte van hun borstkas en schouders. Veel mannen zijn dan ook verwonderd te vernemen dat vrouwen vooral op de billen van een man letten. Een ”mooi stevig kontje” is voor de meeste vrouwen nog steeds ”hét mannelijk schoonheidstrekje” bij uitstek. Ook de breedte van de schouders en de smalle heupen hebben nog een zekere bekoring, maar alle mannen die in de fitnessclub kleerkasten kweken en die denken hiermee vrouwen aan te trekken, wekken er eerder hun lachlust mee op. Nochtans kan je veel mannen niet aan het verstand brengen dat ze hiermee verkeerd zitten.

 

Een ander probleem dat sinds de tijd van het feminisme gerezen is op seksueel gebied is het schuldgevoel dat mannen werd aangepraat als ze een vrouw als een ”seksobject” bekeken. Mannen schatten iedere vrouw inderdaad dadelijk in als een potentiële sekspartner. ”Is ze goed”, ”wat kan ik ermee doen?” dat zijn vragen die door ieder mannenhoofd spoken als ze met een vrouw te maken krijgen.

 

Tot de feministen kwamen. Vrouwen waren geen seksobjecten meer, ze wilden niet meer ”gekeurd worden”. ”Het is niet waar dat vrouwen graag begeerd werden”. ”Dat is een mannelijke chauvinistische uitvinding om hun geilheid goed te praten”. Gevolg was dat mannen die het goed meenden, en die zich aangetrokken voelden tot een vrouw, dit niet meer durfden tonen, dat mannen die een vrouw begeerden dit onderdrukten. De man-vrouwverhoudingen werden hierdoor danig gehypothekeerd en verwrongen.

 

Ondertussen is er gelukkig een nieuwe generatie vrouwen opgestaan die wel toegeeft dat ze graag begeerd wordt, die er plezier in vindt zich begeerd te maken, en die er niets op tegen heeft dat een man haar dit inderdaad ook laat weten.