WE ZIJN TENSLOTTE MAAR APEN

Ze doet niets voor de relatie ! 

 

Veel mannen beklagen er zich over dat een vrouw weinig of niets doet om een relatie in gang te steken. Ze zit daar maar en wacht af wat de man doet, ze oordeelt hem en laat hem permanent examen afleggen. Daarenboven stoot ze hem regelmatig af (of wisselt aantrekken en afstoten af, het zgn. ”koketteren”) en kijkt of hij wel moed genoeg heeft om telkens opnieuw aan te klampen en opnieuw te beginnen. ”Neen” zeggen en ”ja” bedoelen is courant, al was het maar om te testen of hij wel voldoende aanvoelingsvermogen heeft om de ene (niet gemeende of twijfelende) ”neen” van de andere (gemeende) te onderscheiden.

 

Een vrouw geeft zich echter niet volledig. Ze werkt in stapjes en geeft steeds een stukje meer van zichzelf. Een man moet permanent examen doen om door een vrouw toegelaten te worden tot het volgende stadium, om door haar aanvaard te worden op het volgende niveau van intimiteit.

 

Pas als hij al deze proeven met glans doorlopen heeft gaat ze met hem in zee. Ook hier weer zien we een beveiliging van de vrouw tegen waardeloze partners. Door deze testen weet de vrouw namelijk wat de man waard is, ze weet dat ze haar zeldzame geslachtscellen niet te grabbel gooit aan de eerste de beste. Ook bij dieren zien we een soortgelijk verschijnsel. Bij slechts uiterst weinig hogere dieren mag een mannetje zo maar paren. Bij bijna allemaal eisen de wijfjes een of andere vorm van paargedrag (paringsdansen, nestbouw, leiderschap van de groep...) voor ze toegeven, en bij bijna alle dieren worden de mannetjes op basis van dit gedrag gekeurd.

 

Door hem afwisselend af te wijzen en aan te trekken weet een vrouw ook wat hij voor haar over heeft, hoe ver hij bereid is te gaan om haar en haar kinderen te beschermen. Ze weet ook of hij al dan niet bereid is zich volledig in te zetten, zoals zij later ook zal doen.

 

Een man die jarenlang geïnvesteerd heeft in een vrouw is ook minder geneigd om deze investering zomaar van de ene dag op de andere overboord te werpen. Als hij reeds 2 jaar optrekt met één vrouw zal, wanneer hij haar in de steek laat, immers 2 jaar van zijn leven verspild zijn, tijd die hij anders kon gebruikt hebben om andere vrouwen het hof te maken.

 

Als een vrouw er dan ook in slaagt een man te dwingen inspanningen voor haar te doen, dan zal hij minder geneigd zijn gevolg te geven aan zijn ingeboren drang tot promiscuïteit. Hoe moeilijker ze het hem gemaakt heeft, hoe meer inspanningen hij heeft moeten doen, en hoe langer ze hem kan vasthouden, hoe meer hij het op het moment van de breuk ”voor niets” zal gedaan hebben en hoe meer energie hij nutteloos zal geïnvesteerd hebben.

 

Daarom zijn vrouwen zo sterk geneigd hun partner tot het uiterste zijn best te laten doen, en daarom ook dat ze zolang mogelijk de boot blijven afhouden. Hoe meer ze hem vragen voor hij zijn zin krijgt (seks), hoe groter de kans is dat hij haar niet zal verlaten. Een vrouw die zich te gemakkelijk geeft, waar hij geen inspanning voor moest doen, zal hem moeilijk aan zich gebonden kunnen houden omdat hij er weinig bij verliest als hij haar verlaat.

 

Zij van haar kant investeert maximaal in de relatie zogauw ze de beslissing genomen heeft met hem in zee te gaan, omdat voor haar het verlies immers bijna rampzalige proporties aanneemt: jarenlang een kind van de verkeerde man moeten opvoeden.

 

Dat is ook de reden waarom vrouwen veel moeilijker dan mannen warm lopen voor een relatie en dat ze veel voorzichtiger zijn om er een op te starten. Alle biseksuele vrouwen zeggen dan ook hetzelfde: een vrouw is veel moeilijker te verleiden dan een man.

 

We zullen later ook nog zien dat mannen veel sneller dan vrouwen verliefd worden. Ze kunnen zich dit gevoel immers zonder gevaar permitteren, omdat ze bij een verkeerde keuze zonder problemen van partner kunnen wisselen. Vrouwen kunnen dit veel minder, en daarom is bij hen de biologische rem op een hals over kop verliefd worden veel groter. Vrouwen die te snel verliefd worden, die zich te snel aan een verkeerde partner binden, hebben immers minder kans hun kinderen volwassen te krijgen, zodat ze minder nageslacht krijgen. 

 

Anderzijds worden vrouwen wel veel vaker verliefd op het type man dat met hen de vloer aanveegt dan op de lieve, maar in hun ogen "saaie" "huisvader". Dit komt voort uit het feit dat verliefdheid door de natuur "uitgevonden" werd om een relatie op te starten, en zoals we reeds zagen zoeken vrouwen daar vooral naar "het mannetjesdier". 

 

Ook binnen een relatie wil een vrouw van haar partner voortdurend opnieuw bewijzen krijgen dat hij nog van haar houdt, Ze zal het vragen, ze zal verwachten dat hij het tot vervelens toe toont (via attenties...), kortom, ze wil voortdurend zeker zijn van de continuïteit van de relatie. Geeft de man haar die zekerheid niet, dan voelt ze zich misbruikt, en heeft ze het gevoel dat ze voor de seks genomen wordt. 

 

Ik heb er recht op 

 

Het kan niet ontkend worden dat mannen sneller klaar staan voor seks dan vrouwen. Ook dit heeft (gedeeltelijk) weer een biologische reden. Zelfs wanneer een vrouw niet opgewonden raakt door de seksuele daad, belet haar dat niet om zwanger te worden. Een niet opgewonden man daarentegen kan niet bevruchten, waardoor de soort dan weer gevaar zou lopen uit te sterven.

 

Daarom zorgde de natuur ervoor dat de mannetjes door een niets opgewonden kunnen raken, en dat ze, eens geprikkeld, nauwelijks nog in te tomen zijn. Hierdoor is ze ervan verzekerd dat het mannetje, zo gauw de kans zich voordoet, steeds klaarstaat met ”de roede in aanslag”. Hoe moe hij ook is, seks zal hem altijd aantrekken. Iedereen die een reu heeft zal weten dat als deze een loopse teef ruikt niets hem nog kan tegenhouden er achteraan te gaan en met haar te paren.

 

Daarenboven mag een mannetje, eens "klaar voor sex" door niets meer tegengehouden worden. Een mannetje is voor de natuur immers maar "wegwerpmateriaal". Gezien mannetjes enorm veel wijfjes kunnen bevruchten is het verlies van 1 exemplaar meer of minder geen ramp. Een wijfje daarentegen is lang bezig met het "leggen en uitbroeden" van haar zeldzame eieren. In tegenstelling tot wat het geval is voor mannetjes, betekent een wijfje verliezen dan ook een groot verlies van nakomelingen.

 

Vandaar dat de natuur weinig "beschermende" maatregelen nam naar mannetjes toe. Ze hebben vaak een zeer opvallend pronkkleed, zitten bij de paring bijna altijd bovenop het wijfje, kortom, bij een aanval vangen zij het roofdier op, worden verorberd, en het wijfje kan van de gelegenheid gebruik maken om te vluchten. Maar daarvoor moet het mannetje alle "verstand", alle "drang naar zelfbehoud" verliezen, ondanks pijn toch voortdoen, kortom, de sex en niets dan de sex mag hem dan nog bezighouden.

 

Nu we dit weten zal het geen verwondering meer wekken dat ook een man snel opgewonden geraakt, dat hij zo gevoelig is voor seksuele stimulansen, en dat hij, eens zijn lust is opgewekt, nog nauwelijks te stoppen is. Het is dus zeker geen boutade te zeggen dat de man zijn pik achterna loopt.

 

Voor vrouwen kan dit een groot gevaar betekenen. Veel vrouwen weten bvb. dat een man, als hij afgewezen wordt, vaak nog meer zijn best zal doen, en het is dan ook een geliefd spelletje van vrouwen de ”koele” te spelen, of, nog gevaarlijker, afwisselend aan te trekken en af te stoten. Hierdoor kan de man echter niet weten of een afwijzing al dan niet gemeend is.

 

Gevolg is dat ze een man signalen geven dat ze in hem geïnteresseerd zijn. Ze zetten hem hierdoor aan de nodige stappen te ondernemen om dichter bij zijn doel te komen. Ze houden er echter geen rekening mee dat een man, eens hij ”op gang gekomen is”, nog zeer moeilijk gestopt kan worden. Vaak staan deze vrouwen dan ook verwonderd dat ze de situatie niet meer meester kunnen. De man ”eist zijn recht op”.

 

Voor een man vormt een vrouw die hem uitdaagt, of een vrouw die hem aantrekt, een uitnodiging om zijn kans te wagen, om eventueel nog meer zijn best te doen, maar ook een belofte dat er iets tegenover staat. Hij voelt zich dan ook bedrogen als hij niet ”beloond” wordt. Hij was er zich immers al op aan het voorbereiden, zijn testosteronspiegel was al de lucht ingegaan, zijn seksuele drang was aangewakkerd. En hij kan niet aanvaarden dat hij in dat stadium nog afgewezen wordt. Geen enkel mannetje van welke diersoort ook aanvaardt van een vrouwtje dat ze zich ”aanbiedt” en hem daarna afwijst.[1].

 

Vrouwelijk sexueel geweld

 

Daarom kunnen we zeggen dat, wanneer deze vrouwelijke praktijk deel uitmaakt van het erotische spel, dat aanleiding geeft tot een seksuele uitkomst, er geen enkele reden is om ze af te keuren. De hofmakerij kan er alleen maar meer passionant op worden. Als het echter (zoals ook regelmatig het geval is) bedoeld is om de man aan het lijntje te houden, hem te manipuleren, hem uit te buiten of hem belachelijk te maken, dan is de vrouw, en alleen zij, hier in fout.

 

Waar vrouwen gekwetst zijn door de verkrachting die erna soms volgt, of door de agressieve reactie van de man, is de man gekwetst door dit misbruik dat een vrouw maakt van haar zelfbeschikkingsrecht. We kunnen gerust zeggen dat dit het vrouwelijke equivalent is van de verkrachting.[2]. Ze is voor een man even kwetsend en laat even diepe littekens na.

 

Veel mannen die door een vrouw op deze manier ontgoocheld werden slagen er immers, veelal uit wantrouwen, ook nooit meer in een serieuze relatie op te bouwen. Hun "verkrachting" heeft bijgevolg dezelfde nasleep als die van een vrouw. Komt daarbij nog dat de man er volledig machteloos tegen is en dat deze verkrachting niet wettelijk gesanctioneerd kan worden.  

 

Maar verkrachting van een man is minder spectaculair, er kunnen moeilijk films over gemaakt worden. En als het al gebeurt dan worden ze als ”overdreven” of ”onrealistisch” of zelfs ”vrouwonvriendelijk” onder de mat geveegd. Denken we maar aan de negatieve commentaren die de film Disclosure kreeg. Nochtans wordt beweerd dat hij op waar gebeurde feiten is gebaseerd.

 

Er bestaat nog een andere manier waarop vrouwen mannen seksueel misbruiken. Vrijgezellen die plots een groot lot in de loterij winnen worden al snel overspoeld door vrouwen die geld geroken hebben. Ze spiegelen hen liefde, en vooral seks voor, maar ze zijn er meesters in deze mannen leeg te zuigen zonder iets anders in de plaats te geven dan holle uitingen van ”liefde” (zoenen in publiek,…).

 

Zogauw het geld op is verdwijnen ze met de noorderzon, deze mannen met een kater achterlatend die hun verder leven vaak vergalt omdat ze geen vrouw meer kunnen vertrouwen.

 

In Van Dale’s Groot Woordenboek der Nederlandse Taal lezen we als definitie van oplichting:

 

Het met het oogmerk van wederrechtelijke bevoordeling... , hetzij door listige kunstgrepen, hetzij door een samenweefsel van verdichtsels iemand bewegen tot de afgifte van enig goed.

 

Hoewel deze vrouwen zeker niet uit liefde handelen, maar louter op materieel winstbejag uit zijn, komt deze definitie perfect overeen met wat ze doen.

 

En vrouwen die beweren dat we nu toch wat te hard van stapel lopen mogen niet vergeten dat voor een man zijn zelfbeeld, zijn eergevoel, even belangrijk is als voor haar het recht op zelfbeschikking over haar lichaam. Een man is immers vooral geïnteresseerd in zelfbeschikking over zijn geest.