De dreef

Gladia, mijn subje, was een heel mooi meisje. Ze was bij mij gekomen met de bedoeling fotomodel te worden en we hadden dan ook hard gewerkt aan haar uitstraling. Na elke "les" bracht ik haar met mijn wagen terug naar huis, zo'n 30 km verderop.

Zo ook weer vanavond. Het is een zwoele avond en subje is dan ook redelijk licht, maar met veel cachet gekleed : zwarte fluwelen rok tot 5 cm boven de knie, zeer open schoenen met halfhoge hakken, een witte chemisier met bovenaan 2 knoopjes open, ...Echt een pareltje als je haar ziet

Wanneer we langs een oude hoeve passeren snijdt me plots een lichte vrachtwagen de pas af. Blijkbaar zijn het bewoners en kennissen die deze woning aan het renoveren waren en die nu naar huis rijden. Omdat het zo warm is staan achteraan de deuren open en we kijken recht op een groepje van 4 mannen die er op omgekeerde bierbakken zitten te praten. Persoonlijk vind ik het nogal een gevaarlijke situatie want de koorden waarmee de deuren over het dak heen aan elkaar zijn gebonden om te beletten dat ze zouden dichtwaaien bengelen een meter achter de wagen in de wind. Ik besluit dan ook wat afstand te nemen.

Maar dadelijk zie ik de mannen achterin iets naar de chauffeur roepen die meteen vertraagt. Hoe traag ik ook rij, hij past dadelijk zijn snelheid aan. Ik zie de mannen geagiteerd wijzen naar mijn auto en met elkaar beginnen grappen maken. Het duurt niet lang voor ik begrijp dat het niet mijn wagen is die hun aandacht trekt, maar wel het mooie blondientje dat naast me zit.

Subje voelt zich wat ongemakkelijk met de aandacht. Sneller dan ik had ze namelijk begrepen waarom er zo gelachen wordt in die vrachtwagen. "Mannen! Als ze een vrouw zien dan moeten ze zich altijd laten opmerken". Eén van de mannen heeft gezien dat subje de situatie begrepen heeft en begint tekens te doen : wat begint met een duim in de lucht verandert al snel in een wijsvinger van de ene hand die heen en weer gaat in de holte die gecreeerd wordt door met de andere hand duim en wijsvinger samen te brengen. Een niet mis te verstane vorm van lichaamstaal zal ik maar zeggen. Die mannen zijn klaarblijkelijk onder invloed van enige glazen bier die ze voor het vertrek en na gedane arbeid hebben achterover gegoten.

We rijden nu al zowat drie kilometer in een slakkegang voort en subje raakt steeds meer steeds meer verontwaardigd door de gekregen aandacht en de manier waarop die geuit wordt. Tenslotte bereiken we de grens van het dorp en komen we tussen de velden terecht.

"Je hebt veel succes hé gladia" zeg ik om nog wat olie op het vuur te gooien.
"Ja, t'is al goed, kunnen jullie nu echt een vrouw niet anders zien dan als een sexobject ?"
"Sexobject ? Denk je dat ze voor een sexpoes pakken ? Ik denk het niet hoor, ik denk dat ze gewoon vinden dat je mooi bent en met klasse gekleed bent. Zoals je nu gekleed bent kan je toch niet zeggen dat je echt een erotische boodschap overbrengt"
Subje wordt bloedrood en grijpt naar het onderste knoopje dat openstaat bij haar chemisier. Ze begint het toe te doen als
"Hélà, wat doe je daar ? Heb ik je gezegd dat dat knoopje toe mag ?"
"Neen Meester maar ..."
"Vooruit, doe het terug open"
Zeer met tegenzin gaat het knoopje terug open. In de wagen voor ons is het nu nog meer lachen geblazen en is subje nu wel helemaal hét gespreksonderwerp. Een van de mannen doet zelfs teken dat ze verder moet doen.
"Wel, zou je niet doen wat hij je vraagt ? Vooruit, doe nog een knoopje open"
Subje bekijkt me met schrikogen. Ik kan duidelijk het onuitgesproken "Asjeblieft Meester, doe me dat niet aan" zien in haar blik.
Wanneer ze niet dadelijk reageert zeg ik "OK, dat worden er 2 ! VOORUIT !"
"Ja Meester" hoor ik naast me piepen en langzaam, zeer langzaam gaan haar handen naar het knoopje en beginnen het los te maken. In de wagen voor ons kan het plezier niet meer op nu. De aanmoedigingen zijn niet uit de lucht en wanneer subje, nu bibberend als een riet, ook haar tweede knoopje opent, zouden ze bijna uit de wagen springen om beter te kunnen zien.
Subje zit nu helemaal weggedoken naast me, klein als een wezeltje dat zijn slaapplaats heeft opgezocht.
"Zet je eens rechter, zo kunnen ze je niet zien hoor"
Boze en beschaamde blik, langzaam rechtkruipen, subje is er duidelijk niet graag bij.
We raken nu nauwelijks nog vooruit.
Ik beslis om ze in te halen.
"gladia, ik ga ze voorbijrijden, OK ?"
Ik zie haar gezicht opfleuren. "Oef, hij gaat me niet verder laten gaan" zie ik ze denken. Maar ze zou beter moeten weten.
"Ik beklaag die chauffeur, die hoort daar vanalles en die kan niks zien. We moeten die man toch ook iets gunnen hé, vind je niet"
Subje duikt in elkaar. "Nie waar hé, asjeblieft neen Meester" lees ik in haar ogen. Smekend kijkt ze me aan om die kelk aan haar te laten voorbijgaan. Geen haar op mijn hoofd denkt eraan om haar wens in te willigen.
"Ik ga even naast hem rijden. Ondertussen doe jij langzaam je chemisier uit en je legt hem achteraan. Maar denk eraan, je draait je naar hem toe hé, niet naar mij"
Er komt geen geluid meer uit mijn klein bang vogeltje. Verschrikt kijkt ze me aan als ik mijn richtingaanwijzer opzet en aan het inhaalmaneuver begin. Eerst knipper ik even met mijn lichten en dan ben ik weg. Ter hoogte van de chauffeur gekomen blijf ik hangen om subje de kans te geven die man ook te vergasten op een beetje spectakel. De sukkelaar heeft het verdiend vind ik.

Subje heeft al mooi haar chemisier opengedaan en draait zich naar de chauffeur van de wagen naast ons. Ze wordt bloedrood en even snel draait ze terug.

"Het is een vrouw" zegt ze totaal uit haar evenwicht gebracht. Eerlijk gezegd had ik me er ook niet aan verwacht dat er een vrouw achter het stuur zou zitten, maar als ik kijk is het inderdaad zo : een meisje, nauwelijks een jaar of 2 ouder dan gladia kijkt verbaasd naar wat er naast haar plots komt opduiken. Waarschijnlijk is het de dochter van iemand achteraan en is het in hun huis dat ze aan het werken waren, en even waarschijnlijk is zij de enige die nog nuchter genoeg is om achter het stuur te kruipen.Hopelijk is haar man of vriend niet aanwezig want anders zal het er daar vanavond wel opzitten nu ze weet wat daarstraks dat kabaal achteraan en de vraag om te vertragen te betekenen hadden. Ik ben sneller dan gladia bekomen van mijn verbazing en laat me terug afzakken. De wagen voor ons rijdt nu wel wat sneller dan zojuist, maar de passagiers laten hun onmin duidelijk blijken, zodat ze na een tijdje toch terug vertraagt.

Subje kan dus verder gaan met haar nummer. Ik geef ze de opdracht van buiten naar binnen te werken en telkens ze iets uitgetrokken heeft het duidelijk te tonen tegen de voorruit. Gelukkig is er geen verkeer want anders zou ik deze stunt nooit kunnen uithalen.

Subje gehoorzaamt braaf en de sfeer voor ons gaat zienderogen de hoogte in naargelang er meer bloot vlees zichtbaar wordt.

Tenslotte moet ze beginnen aan de meer "strategische" kleding. Ze kijkt nog even naar me in de hoop dat ik haar zal toelaten te stoppen maar dat doe ik niet natuurlijk, integendeel. We zijn ondertussen aan een kruising gekomen waar ik normaal rechtdoor moet. Maar de wagen voor ons gaat linksaf een lange kastanjedreef in en ik beslis te volgen. Ik zie subje op slag zenuwachtiger worden.

"OK, je doet nu je BH uit. Dan open je je zijvenster". Ik zie gladia met grote schrikogen in mijn richting kijken want ze weet dat hier geen kat komt zo laat op de avond en dat ik me hier dus voor niets moet inhouden. "Je houdt je BH aan één vinger uit het raam". Traag en onzeker komen gladia's borstjes bloot en ze probeert nog even ze te beschermen met haar vrije hand. Maar ze weet dat dit niet de bedoeling is en zonder dat ik er haar een opmerking over moet maken trekt ze haar hand terug. Gladia heeft kleine maar mooigevormde borstjes en de mannen klappen dan ook in hun handen wanneer ze ze toont. Nu is ze echt wel beschaamd, maar het is nog niet gedaan. Ook het slipje moet nog uit en ze weet het ook. De mannen hopen dit ook en doen haar teken verder te gaan. Ik vertraag en de wagen neemt wat voorsprong. "Loslaten". Subje bekijkt me nu echt met een blik van "o neen, dat niet !" maar ze gehoorzaamt. Haar BH vliegt weg maar ik stop direct. "Ga hem maar oprapen". Op haar blote voetjes en met enkel een slipje aan springt ze de wagen uit en loopt ze haar BH recupereren. De handen voor de borsten komt ze teruggelopen en duikt ze de auto terug in. De andere wagen heeft ondertussen al een voorsprong van zowat 100 m dus veel details zullen ze er zeker niet van gezien hebben. Maar ik kan me al wel inbeelden hoe het er daar aan toegaat. En ik weet ook dat ze niet teveel meer zullen moeten rekenen op de chauffeur die waarschijnlijk in haar zijspiegel ook wel zal gezien hebben wat al dat lawaai achteraan veroorzaakte.

Ik versnel terug en kom weer tot 10 m achter mijn voorligger. "OK, alles uit nu ! en weer aan je vinger houden door het venster". Subje wringt haar broekje onder haar billen uit en stapt eruit. Ze kijkt nog even mijn richting uit maar ze weet dat er van genade geen sprake is. Dus neemt ze het broekje op een vinger en houdt het buiten het raampje. Ik zie dat ze nu heel gespannen op het vervolg wacht. Na het voorgaande kan ze immers al raden wat haar te wachten staat en het trekt haar helemaal niet aan. Ik zie ze denken "gaat het hier eindigen ? hem kennende zou me dat erg verwonderen, maar wat kan hij me nog meer laten doen ? masturberen ? neen, zover zal hij niet gaan". Ik laat me weer afzakken en ik zie gladia naar me kijken. Wanneer ik nogmaals "loslaten" zeg gehoorzaamt ze ogenblikelijk. Ze had dit dus inderdaad verwacht. Maar in tegenstelling tot vorige keer rij ik nu verder. "Meester !" "ja subje zeg ik met een gemaakte verwondering op mijn gezicht". "Neen Meester, niet doen alsltublieft" smeekt ze me. Ik kijk haar met een plagende glimlach aan en antwoord "o ja subje, ik zal dat zeker doen". De wagen voor ons is zeker al 150 m weg wanneer ik stop. Ik zie de remlichten aangaan en blijkbaar is hij ook gestopt. Zelf ben ik de plek waar het slipje ligt al een 80-tal meter voorbij. "OK, ga het maar halen, maar durf niks verstoppen of bedekken of we beginnen opnieuw maar dan heb je zeker 200 meter aan je been". "Ja Meester, dank je Meester" en weg is ze. Ik heb ze nog nooit zo snel weten lopen, zeker in het terugkomen, want plots is aan de ingang van de dreef een wagen komen opdagen die. Zijn lichten dragen nog niet ver genoeg om te zien wat er gebeurt, maar subje vreest toch dat ze van beide kanten gevaar loopt nu. Subje wil onze auto invluchten maar ik heb de deuren op slot gedaan. Half door haar knieen¨smeekt ze me haar binnen te laten. Nadat ik haar enkele seconden aan het lijntje gehouden heb ontsluit ik toch de achterdeur aan haar kant en kan ze, juist op tijd, de wagen in vliegen. "Liggen" zeg ik haar en ze is juist op tijd uit het oog verdwenen zodat de auto die ons inhaalt niks meer kan zien. Ik zie dat de mannen in het vrachtwagentje uitgestapt zijn en mijn richting uitkomen. Als de eerste man zo'n 30 meter van me verwijderd is draai ik me om. "Rok en chemisier aandoen maar probeer te blijven liggen". Tegelijk zet ik in achteruit en vertrek als een pijl uit een boog in de richting waaruit ik kwam. Gelukkig had ik mijn motor laten draaien. De toeschouwers waren blijkbaar toch niet van plan om ons achterna te komen want wanneer ik terug aan de ingang van de dreef ben zie ik dat beide wagens doorgereden zijn. De tweede kan zelfs nauwelijks iets gezien hebben, maar je ziet, het zijn niet enkel subjes die zweten wanneer er een opdracht moet uitgevoerd worden.

Ik geef gladia de opdracht in de wagen te blijven als we bij haar thuis zijn aangekomen. Dit geeft haar niet speciaal een goed gevoel zie ik. Wanneer ik uitstap en haar deur open zie ik haar ineenkrimpen, maar een beetje verschrikt stapt ze toch uit. "gladia". "Ja Meester" en ze draait zich in miijn richting. "gladia, je was weer formidabel vanavond. Je bent een schat van een subje, proficiat" zeg ik terwijl ik haar vastneem en eens lekker knuffel en met kussen overlaad. Ik zie haar zo opfleuren en wanneer ze haar huis binnengaat draait ze zich nog eens om en gooit me een kushandje toe. Avond geslaagd, subje tevreden.