WE ZIJN TENSLOTTE MAAR APEN

Mannen en vrouwen kiezen zich een partner op basis van bepaalde factoren die veelal onbewust meespelen. Onderzoek naar het ontstaan van deze factoren is geweldig moeilijk omdat het onmogelijk is te weten welke te wijten zijn aan natuurlijke ("erfelijke") factoren, en welke voortkomen uit opvoeding. Beide geslachten krijgen immers van hun ouders (via voorbeelden, via mededelingen) een boodschap mee waar ze op moeten letten als ze een partner kiezen. Hun voorkeur is dus gekleurd door hun opvoeding.

Onderzoek van kennismakings- en huwelijksadvertenties van over de ganse aarde leert wel dat er constanten zijn. Overal ter wereld zoeken beide geslachten in grote lijnen naar dezelfde kenmerken als ze een partner willen vinden. Waarschijnlijk zijn er dus ook aangeboren factoren die meespelen.

Mannen uit Zuid Amerika zowel als uit Azië zoeken zo in de eerste plaats naar een partner van wiens vruchtbaarheid ze kunnen verzekerd zijn. Mannen zijn daarom vooral geïnteresseerd in mooie vrouwen. Vrouwen die mannen willen imponeren spelen volledig deze kaart van de schoonheid uit, en daar hoeft nog niet zo snel verandering in te komen, gezien de mannelijke norm nog steeds vooral op dit aspect toegespitst is en gezien er nog steeds weinig mannen rondlopen die ook andere factoren in rekening brengen.

Door schoonheid als norm te nemen zijn mannen er zeker van dat ze oude en ongezonde vrouwen uitsluiten. Mannen gaan ervan uit dat een opgewekte, levenslustige vrouw met een huid zonder rimpels een teken is van gezondheid. Door hierop te letten is een man er zeker van een vruchtbare vrouw te treffen, die sterk en gezond genoeg is om zijn kinderen niet enkel op de wereld te zetten, maar ze ook nog te zogen en verder op te voeden.

"Oud" betekent hier dan wel al "vanaf 30 jaar". Vanaf die leeftijd immers gaat de vrouwelijke vruchtbaarheid zienderogen achteruit en wordt de kans op gehandicapte kinderen of miskramen met de dag groter. Tot begin deze eeuw was 30 jaar zelfs al té oud. Een vrouw had op die leeftijd immers al veel kinderbedden doorgemaakt en ze was dus al erg "afgetakeld" als ze deze kaap passeerde. Dit verklaart waarom een vrouw, eens de kaap van de 30 gepasseerd, het steeds moeilijker krijgt nog een partner te vinden. De mannelijke natuur zegt hem dat ze genetisch niet zo interessant meer is of niet lang interessant meer blijft.

Een man kan het zich ook niet permitteren het hof te maken aan een oude vrouw die rond of na haar menopauze is. Een dergelijke vrouw levert immers geen voortplantingskansen meer op. Een man van zijn kant blijft vruchtbaar tot op hoge leeftijd, en daarom is de biologische rem voor vrouwen om met zo'n man in zee te gaan veel kleiner.

Het kan voor een vrouw misschien wel een troost zijn dat de normen voor wat schoonheid juist inhoudt enorm verschillen. Er zijn algemene regels (die met de voeten worden getreden als verliefdheid zijn zeg krijgt) en er zijn de persoonlijke voorkeuren. Wat de ene man mooi vindt vindt de andere lelijk. Er zijn mannen die op bonestaken vallen, er zijn mannen die juist volumineuze vrouwen willen. Alle vrouwen hebben dus een kans dat ze wel bij een man in de smaak zullen vallen.

Wat mooi is varieert ook van volk tot volk. Indiërs houden bv. van vrouwen met snorren, terwijl een West Europeaan zo'n vrouw zal vermijden. Nochtans moeten er constanten zijn die in ons genetisch materiaal opgeslagen liggen, want reeds zeer jonge baby's geven de voorkeur aan mooie gezichten. Overal ter wereld worden hierdoor dezelfde voorkeuren geuit, en dit laat toe te veronderstellen dat vooral erfelijke selectie ervoor zorgde dat juist deze criteria gehanteerd worden. Als er ook culturele invloeden (opvoeding ...) zouden gespeeld hebben dan zouden de normen immers van cultuur tot cultuur meer verschillen vertonen.

De meeste westerse mannen verkiezen vrouwen met "flinke" borsten, mooie billen en lange benen, liefst niet te dik, maar ook geen vel over been, geen rimpels en met een zacht gezicht. Een vrouw met een verbeten trek rond haar mond mag het vergeten. En : ze mag niet groter zijn dan de man.

Omdat mannen tot hoge leeftijd vruchtbaar blijven en de kwaliteit van hun sperma nauwelijks achteruitgaat tot ze 60 zijn, tenminste als ze niet te ziek zijn, is het voor een vrouw veel moeilijker hier een uniek selectiecriterium op te bouwen. Ze zou immers nog teveel keuze overhouden. Ouderdom speelt wel mee, maar is, mits hij niet te hoog is, niet de enige selectiefactor voor de vrouw.

Daarenboven zijn oudere mannen vaak een betere garantie voor stabiliteit dan jongere. En het is deze stabiliteit die ze hard nodig hebben om hun kinderen op te voeden. We zien dan ook de aandacht van de vrouw vooral uitgaan naar de materiële zijde van de zaak. Vrouwen zoeken, zoals te verwachten is, hun heil vooral in intelligentie en financiële toestand. Zolang de man niet te oud is of te ziek zal ze zijn geld op de eerste plaats zetten. Niet voor niets zegt men dat  waar een vrouw voor een man een seksobject is, de man voor de vrouw een succesobject is.

De laatste jaren zien we wel onder invloed van de stijgende financiële onafhankelijkheid van vrouwen, de vraag in hun contactadvertenties meer gaan naar karakteriële eigenschappen van de man als daar zijn zorgzaamheid, gezelligheid, warmte en gevoel voor humor. Maar toch blijft de verpleegster nog steeds naar de dokter vissen en raakt een zeer hooggeschoolde vrouw moeilijk aan een partner naar haar keus omdat ze nu eenmaal niemand vindt die nog hoger staat in de hiërarchie van de maatschappij. Vrouwen aanvaarden als partner immers zelden of nooit iemand die minder is dan zij. Hij moet altijd minstens even hoog staan (studies, beroep ...), en bij voorkeur zelfs nog een stapje hoger. Met minder voelt hun "dierlijke kant" zich niet veilig genoeg.

Hoe belangrijk geld en materiële welvaart wel kan zijn voor de stabiliteit van een relatie blijkt uit het feit dat na kinderloosheid, verandering in financiële toestand van de man de tweede belangrijke reden is om te scheiden. De financiële toestand van de vrouw heeft daarentegen weinig invloed voor het voortbestaan van een relatie. Mannen zijn duidelijk minder "geldzuchtig" dan vrouwen wanneer het op partnerkeuze aankomt. Er zit dan ook een grond van waarheid in het gezegde "je zal rijke Jan wel zien huwen met arme Klaar, maar nooit rijke Klaar met arme Jan".

Er is wel één constante waar te nemen in de eisen die vrouwen hebben ten opzichte van de fysische eigenschappen van een man : ze willen allen een man die groter is dan zij. En ook zijn vrouwen gepassioneerd door een paar stevige mannenbillen. Dit zou namelijk aantonen dat de man een "krachtige stoot" heeft en diep kan penetreren, wat de kans op bevruchting verhoogt.

Het is dus niet zo dat, zoals veel vrouwen beweren, voor hen het uiterlijk van een man geen rol speelt. Ze zijn er minder gevoelig voor, maar ook bij hen zijn er fysische factoren die een (soms vooraanstaande) rol spelen. Veel kleine mannen raken hierdoor, ondanks hun intelligentie, humor en status toch zeer moeilijk aan een vrouw. Lange mannen daarentegen hebben keuze zat. Lengte wordt voor mannen als zeer positief aanzien. Daarenboven zijn deze mannen vaak erg imponerend. Hierdoor voelen ze zich meer zelfzeker en dus komen ze nog attractiever over.

Mannen die vrouwen willen imponeren spelen in op deze vrouwelijke wensen door de nadruk te leggen op een krachtig lichaam. Maar ze denken hierbij nooit aan de billen. Mannen zijn er daarentegen heilig van overtuigd dat vrouwen vooral letten op de borst- en armspieren, waardoor ze zich soms oppompen tot kleerkasten die bij de vrouw een zeer dubbelzinnig antwoord oproepen. Enerzijds vinden ze ze lachwekkend omdat ze overdreven zijn, maar anderzijds voelt hun dierlijke natuur zich toch aangetrokken tot zo'n dekhengst.

Daarnaast benadrukken mannen nog steeds vooral materiële zaken. Zij trekken dan de aandacht met blitse wagens, geld en een succesrijke carrière. Blijft wel de vraag of ze bij veel geëmancipeerde vrouwen met dit laatste nog steeds op de juiste golflengte zitten, gezien deze, zoals we gezien hebben, meer en meer de nadruk elders beginnen leggen.

Maar zelfs geëmancipeerde vrouwen blijven, wat ze ook beweren, zeer groot belang hechten aan deze materiele factoren. Een man die het materieel niet zo breed heeft kan het, ondanks zijn zin voor humor en zijn zacht karakter, bij de meeste vrouwen wel vergeten. Nog steeds zien we dat een man, hoe goed zijn karakter ook is, en hoeveel humor hij ook heeft, geen enkele kans maakt wanneer hij materieel de mindere is van de vrouw. Vrouwen zijn en blijven erg materialistisch in hun partnerkeuze.

Opvallend is wel bij beide geslachten dat de voorkeur vooral uitgaat naar "gelijkgestemden". Grote mannen huwen grote vrouwen, universitairen huwen zelden arbeiders en men huwt zelden buiten het eigen ras. Over het algemeen huwen mooie vrouwen ook met mooie mannen, en lelijke vrouwen met lelijke mannen.

In grote lijnen willen vrouwen een man die groot is, zien ze vaak graag kort haar (vooral stekels zijn erg populair), met een stevige uitstraling (maar geen macho of kleerkast), met al zijn tanden (!), zonder buikje, en "geen intellectueel type", want dat is saai.

Mannen verkiezen niet enkel een mooie vrouw, maar over het algemeen zoeken ze ook een vrouw die jonger is dan zij. Ook dit is immers interessanter voor de voortplanting. Vrouwen daarentegen verkiezen meestal een oudere man, want dat geeft hen een goede garantie voor een stabiele opvoedingsomgeving voor hun kinderen. Twee à drie jaar is voor beide geslachten het ideale leeftijdsverschil als het op een vaste relatie aankomt. Zoals we later nog zullen zien zoeken ze voor de voortplanting zelf echter eerder naar "jonge, gezonde" mannen.

Soms wordt beweerd dat het ideale huwelijk bestaat uit een vrouw van 40 en een man van 20. Beiden staan dan immers op hun seksueel hoogtepunt. Hierbij wordt echter voorbijgegaan aan het feit dat seks alleen niet volstaat om een relatie stabiel te houden. En het is juist omwille van die andere zaken dat het vaak fout loopt. Meestal zijn ze immers totaal afwezig. Zo is de man van twintig vaak nog zeer actief, gaat hij nog graag uit en doet hij nog vaak zelf aan competitiesport. De veertigjarige vrouw daarentegen wil het wat rustiger aan doen, gaat meestal niet meer naar dancings, maar verkiest concerten of toneel, wat hem dan weer niets zegt.

Daarenboven is de vrouw op die leeftijd meestal niet meer zo mooi, en hoe goed ze ook haar best doet haar aftakeling te maskeren, en hoe ervaren ze er ook in geworden is, haar man zal het zeker niet ontgaan. Hij zal dan ook al snel de voorkeur beginnen geven aan zijn leeftijdgenotes.

Over het algemeen kunnen we dan ook zeggen dat een man die een oudere vrouw neemt dit doet om twee redenen : hij wil onderhouden worden, en veel vrouwen zijn bereid dit te bieden in ruil voor de illusie dat ze nog aantrekkelijk zijn, of hij zoekt een moederfiguur, een vrouw met meer ervaring.

Een oudere man met een jongere vrouw is daarentegen over het algemeen een veel stabielere (en daarom meer voorkomende) combinatie. De vrouw moet zich dan echter wel bepaalde zaken ontzeggen. Zo zal ze al jong weduwe zijn en ze zal veel meer in haar man moeten investeren omdat hij meer zorg nodig heeft dan een leeftijdgenoot. In ruil krijgt ze dan wel een financiële status die veel van haar leeftijdgenoten zich enkel in hun dromen kunnen voorstellen. Hij kan haar ook introduceren in middens die anders voor haar onbereikbaar zouden zijn. Daarenboven zal de man, om zijn vrouw te houden, ook veel meer uitgeven om haar tevreden te stellen en om haar te beletten naar leeftijdgenoten uit te kijken.

Ook seksueel ligt de situatie goed : hij is al op zijn retour, terwijl zij nog op haar toppunt moet komen. Hoewel seks dus bij beiden een rustige bedoening is, toch kan hij haar nog kinderen schenken.

Nochtans is er ook hier een keerzijde aan de medaille. Zo kunnen zijn oudere vrienden en zijn "ouderwetse" bezigheden haar vervelen. Ook de films of de muziek die bij hem herinneringen oproepen vindt zij ouderwets. En tenslotte : zelfs als hij alle dagen sport, toch is en blijft hij een oude man.

Hij van zijn kant kan geïrriteerd raken door haar jongere vrienden. In zijn ogen zijn ze te wild, maken ze teveel lawaai, vertonen ze teveel haantjesgedrag en vooral : ze zijn te gevaarlijk. Hij loopt dus permanent rond met de schrik dat ze hem zal inwisselen voor een leeftijdgenoot, of tenminste dat ze hem ontrouw zal zijn.