"gladia, ge gaat strippen"

"Ja Meester" "Hier Meester, en nu ?"

Ik was zeker dat het antwoord negatief zou zijn, maar het was het proberen waard. Ik weet immers dat mijn Meester steeds wel een of andere konijn uit zijn hoed tovert voor mij. En meestal is het nog een taai beestje ook. "Zo hou je subjes scherp" zegt Hij dan. Het is steeds weer een verrassing wat er uit de bus komt, maar anderzijds ook telkens weer angstig afwachten, want Hij durft wel erg ver gaan en aan ontsnappen valt niet te denken. Hoewel, Hij weet ook wel waar mijn grenzen liggen, dus als het er echt op aankomt kan ik Hem met de ogen toe vertrouwen. Maar ondertussen is het toch altijd opnieuw de billen samenknijpen en wordt toch telkens wel tot op de rand gegaan hoor. Echt beangstigend soms.

"Neen, voor een groot publiek, in een dancing"

Mijn hart kromp samen. Ik, in publiek mijn kleren uittrekken, dat zou ik nooit durven. Ik was er maar met heel veel moeite in geslaagd me volledig open te stellen voor mijn Meester, en nu zou ik het in publiek moeten doen. Neen, dat durfde ik niet.

"Maar Meester …"

"Niks te maren, ik heb je ingeschreven en je gaat meedoen, daarmee basta"

"Ja Meester" piepte ik.

"Maar ik zal je wel helpen hoor, je hebt nog 2 maanden om het te leren".

"Dank U Meester, ik zal mijn best doen."

"Je best doen ? Je best doen da’s niet genoeg hoor, ik wil je bij de eerste 3"

"De eerste 3 ?" vroeg ik verschrikt. Wat had Hij nu weer voor mij in petto ?

"Waar moet ik in de eerste 3 eindigen Meester ?"

Ik kreeg de woorden bijna niet over mijn lippen, zo gespannen was ik al, en het moest nog beginnen. Mijn God, waarom had ik ooit beslist me aan deze man te onderwerpen ? Soms vroeg ik me af wat ik er zo prettig aan vond om zo vernederd te worden, maar dan moest ik telkens weer toegeven dat ik er alles bij elkaar toch altijd opnieuw weer opgewonden van werd.

"Ah ja, da’s waar, ik heb het je nog niet verteld."

Mijn Meester pauseerde even en keek me aan met een spottende blik en een plagende glimlach op zijn gezicht. Hij wist dat ik nu helemaal op springen stond en absoluut wou weten wat me boven het hoofd hing. Maar voor zover ik Hem kende zou dat nog niet voor vandaag zijn.

"Maar ik denk dat als ik het je nu al zeg, je teveel slapeloze nachten zal doormaken en het je te zenuwachtig zal maken. Ik zal je er later wel over vertellen"

Bingo, hoe kon ik het weten. Ik was weer eens te nieuwsgierig geweest. Waarom loop ik er toch altijd in, ik zou Hem nu toch al moeten kennen. Hij had zeker bemerkt dat ik ongeduldig zat te wachten op uitleg. Hij kent me dan ook als zijn broekzak hé.

De volgende maanden oefenden we voor het kampioenschap. Want toen ik die avond bij Hem thuis vertrok heeft Hij me, toen Hij mij mijn afscheidszoen gaf, en als beloning omdat ik die dag zo goed mijn best had gedaan, gezegd wat me te wachten stond : deelnemen aan het Belgisch Kampioenschap voor Amateurstrippers dat 2 maanden later ging gehouden worden in de dancing van het dorp.

Hij had me een mooie striptease uitgeschreven en die moest ik thuis stukje bij beetje inoefenen en wekelijks komen opvoeren bij Hem. In het begin ging het moeilijk en kreeg ik vaak straf, maar na een tijdje kreeg ik er plezier in om Hem zo op te jutten, temeer omdat ik wist dat ik toch nog niet tot het einde kon geraken. Hij bleef dus op zijn honger, en dat gaf me een gevoel van macht over Hem. Voor één keer had ik de touwtjes in handen en ik liet het Hem voelen ook. Maar Hij nam wel telkens wraak en dan kon ik het weer voelen, letterlijk dan. Hoewel, de laatste 14 dagen krijg ik geen slaag meer. Waarom vraag ik me nog altijd af. Want Hij gaf me wel strafpunten als het niet goed ging, dus betalen zal ik toch nog moeten, maar Hij raakte me niet meer aan.

Vanavond is dan de grote dag. Niet dat ik ernaar uitgekeken heb, integendeel, maar enerzijds ben ik wel blij dat het einde van mijn lijdensweg nu eindelijk aangebroken is.

Gisteravond moest ik nog eens optreden voor Hem en werden de laatste instructies gegeven. We zochten samen mijn maquillage uit en legden ook de laatste hand aan het nummer. "Gebruik middelbruine mascara om je tepels beter te doen uitkomen" zei Hij me nog toen ik op vertrekken stond "want die van jou zijn veel te bleek om goed zichtbaar te zijn op de achterste rijen". Bang ! Weeral een kans die Hij niet gemist heeft. Hij weet dat ik me er niet goed bij voel als Hij mijn lichaam zo koudweg beschrijft alsof het een gewoon stuk vlees is dat door de beenhouwer aangeprezen wordt aan een klant. "En scheer je vandaag nog eens volledig, want morgen zal je anders te rood zien op die plekken".

"Tot morgen, slaapwel" zei Hij toen Hij de deur voor me opende, met weer eens dat sadistisch trekje om zijn mond. Hij wist dat ik vannacht geen oog toe ging doen. En Hij weet hoe Hij me kan laten voelen dat me iets onaangenaams te wachten staat. Ik haat het als Hij dat doet, en anderzijds, ik ben gek op dat gevoel van blind te moeten gehoorzamen.

Wanneer we in de zaal toekomen zit het er al goed vol. Maar mijn Meester heeft wel een voorbehouden plaats aan een tafeltje opzij. Ik zie meisjes binnenkomen en naar achter verdwijnen. Waarschijnlijk zijn dat mijn concurrentes. Ik hou ze goed in het oog om te zien waar ik zelf sta. Want ik moet hier goed scoren van mijn Meester. Telkens een meisje binnenkomt dat er heel sexy uitziet hou ik mijn hart vast. Gelukkig gaan de meesten gewoon in de zaal zitten, maar toch, gemakkelijk zal ik het niet hebben. Temeer omdat mijn nummer dan wel erg smaakvol is, maar anderzijds misschien toch wat te hoogstaand voor dit type publiek. Want mijn Meester is wel erg streng, maar wat Hij zeker niet zal doen is me ooit verplichten iets te doen waar ik mijn zelfrespect door verlies. Dat geeft wel ergens een veilig gevoel. Een vulgair nummer is dan ook niet van Hem te verwachten. Hoewel, ik moet 2 maal op mijn rug gaan liggen met de benen open, de eerste keer een fractie van een seconde maar, maar de tweede keer volle 5 seconden. Dat had Hij er beter uitgelaten vind ik. Het past niet in een voor de rest prachtige choreografie. En ik doe het ook niet graag. Ik heb het Hem wel niet gezegd, want dat zou weer niet zo’n prettig resultaat gegeven hebben, denk ik.

"Ga eens tussen die mensen door en ga aan de ingang van de vrouwentoiletten wachten gedurende 10 minuten". Hij wijst me een groepje mensen aan die rechtstaan vlak achter de nog lege plaatsen voor de jury. "Waarvoor is dat nu weeral goed ?" gaat er door mijn hoofd, maar wanneer ik voorbijloop heb ik het begrepen. Die groep die Hij aanwees zijn jonge mannen die daar een plaatsje hebben vastgekregen, dicht bij het podium en met goed uitzicht op de meisjes. Ik vind dat ze zelfs beangstigend dicht bij de scène staan. Ik vrees dat het straks niet zo prettig zal zijn om hen zo dicht op mijn lijf te voelen. Als ik voorbijloop word ik aangestaard door een massa reeds halfdronken mannen die elkaar ophitsen en me met de meest vernederende opmerkingen doorlaten. Hier en daar is er zelfs één die probeert mijn billen of borsten aan te raken. Ik maak dat ik zo snel mogelijk weg ben en neem mijn aangewezen plaats in.

Dadelijk ben ik het brandpunt van ieders aandacht. En dat kan ik nu wel missen als kiespijn, eerlijk gezegd. "Wat staat die vrouw hier te doen ?" zie je hen denken. Gelukkig nemen ze me niet voor een deelneemster, want dat zou nog vernederender zijn.

"Ai, mijn Meester is daar. Wat heeft die weer in gedachten ? Want zomaar naar hier komen nadat Hij mij eerst heeft opgestuurd om hier de wacht te houden, dat zou te mooi zijn" gaat er door mijn hoofd.

"Zou die ook strippen ?" hoor ik Hem vragen aan een andere man die samen met Hem door de deur kwam. Hij wijst hierbij duidelijk naar mij. Ik zie de andere man even vertragen en me van kop tot teen bekijken. Dan gaan ze samen de toiletten binnen zonder nog verder acht op mij te slaan. "Oef" denk ik, "ik ben er goedkoop vanaf gekomen". Maar dat was weer zonder mijn Meester gerekend. Ik hoor Hem even later aan de andere kant van de deur over mij praten en Hij doet het luid genoeg opdat ik alles zou kunnen horen. Wat Hij zegt is natuurlijk nog erg vernederend ook. Om er nog een schepje bovenop te doen draait Hij zich in het buitenkomen weer naar mij en vraagt die andere man of mijn borsten misschien zouden afhangen. Ik haat dat! Precies of ik een koe ben die door 2 veekooplui besproken wordt. Vernederend is dat ! En hij weet nochtans dat ik maar kleine borstjes heb, die zeker niet doorhangen. Integendeel, ik ben erg fier op hun mooie peervorm.

Wanneer mijn 10 minuten om zijn keer ik terug naar de zaal. Ik bekijk mijn Meester met een blik die Hem zou moeten duidelijk maken dat Hij me niet zo had mogen vernederen, maar Hij slaat er geen acht op. "Gevoelloos man" denk ik bij mezelf. Ik ben anderzijds wel blij dat ik terug mag zitten want de aandacht die ik daarjuist gekregen heb was toch echt wat teveel van het goede. Hier val ik tenminste minder op. En hier neemt ook niemand me meer voor een naaktdanseres. Hoewel, ik voel me wel niet goed hoor, want straks gaat heel die zaal hier op mij staan gapen. Dat zal nog veel erger zijn dan aan die deur, temeer omdat ik ondertussen mezelf nog ga moeten uitkleden ook. Terwijl al die dronken mannen met hun neus erboven erop gaan staan geilen. Brrr, ik mag er niet aan denken. Ik hoop maar dat ik er rap vanaf ben. Nog eens aan mijn Meester vragen of Hij al weet de hoeveelste ik op moet.

"Ik weet het niet, maar ik zal het eens gaan vragen". Hij staat op en stevent recht op een man af die ergens opzij staat de zaal in ogenschouw te nemen. Ik vraag me af wie dat zou kunnen zijn. De organisator waarschijnlijk. Op de scène wordt ondertussen de laatste hand gelegd aan de voorbereidingen. De jury neemt ook zijn plaats in. Nu gaat het niet lang meer duren. Normaal zou ik nu erg zenuwachtig moeten zijn, maar plots voel ik dat alle spanning van me wegvalt. Ik begin me immers ineens vragen te stellen over gans deze situatie.

"Waarom moet ik niet naar achter ? Nu zou ik toch al bij de andere kandidates achter de scène moeten zitten". Twijfel komt op en ebt terug weg. "Zou dat nu echt waar zijn, of heeft Hij weer iets gevonden om met me te spelen en me schrik aan te jagen ?" "Nee, dat zou Hij niet durven, zover zou Hij nooit durven gaan". "Maar waarom mag ik dan hier aan dit tafeltje blijven zitten, terwijl al die andere meisjes naar de kleedkamer moeten ?"

Na lang wikken en wegen ben ik ervan overtuigd dat ik me geen zorgen hoef te maken. Hij neemt me weer eens in de maling. Maar dan kijk ik toevallig Zijn richting uit en zie Hem en de organisator mijn richting uitkijken en naar me wijzen. Direct begin ik terug te twijfelen. "En als het nu toch eens waar is ?". Weer heeft de paniek me te pakken. "Verdorie, Hij heeft me echt ingeschreven !". Wanneer de micro uitgetest wordt is de twijfel al bijna omgeslagen in zekerheid : ik ga hier seffens uit de kleren moeten ! Ik voel me ineenkrimpen en krijg even koude rillingen. Dat Hij me zoiets durft aandoen !

Dan komt mijn Meester terug aan tafel zitten. Ik bekijk Hem met bange ogen en durf bijna niet meer vragen de hoeveelste ik op moet. Maar aan zijn gezicht en zijn smile te zien heeft Hij geen goed nieuws voor mij. Als Hij me meedeelt dat ik als laatste op moet zakt mijn wereld dan ook in elkaar. Ik zal er dus alles behalve snel vanaf zijn, integendeel, ik ga de ganse avond moeten wachten op mijn executie. En waarom ik niet naar de kleedkamer moet weet ik nu ondertussen ook : er is daar te weinig plaats en ik ben toch al volledig gekleed om op te treden.

Ik zit dan ook stil ineengedoken als de avond wordt geopend en het eerste meisje aan haar nummer begint. Het is niet slecht, maar echt veel aandacht heb ik er niet meer voor. Ik ben teveel met mezelf bezig en ik denk er voortdurend aan dat het binnen enkele uren mijn beurt is om daar poedelnaakt over de scène te paraderen. Akelig !

Wanneer ze gedaan heeft en het podium verlaat vindt mijn Meester er niets beter op dan haar act in geuren en kleuren te bespreken en met de mijne te vergelijken. Wanneer een ander meisje een heel mooi nummer opvoert, sensueel en helemaal niet vulgair komt Hij met de klap op de vuurpijl : "jij bent beter, want jij opent tenminste 2 keer je benen terwijl je op je rug ligt, mannen zien dat graag dat ge geen schaamte hebt en in je kruis durft laten kijken". Schaamte heb ik natuurlijk wel, meer zelfs, ik voel me door de grond zinken door deze mededeling. Want als er nu één zaak is waar ik echt tegenop zie dan is het wel deze passage. Dat Hij nu exact dit moet gebruiken om me boven mijn concurrente te laten uitsteken is juist wat ik op dit moment kan missen als de pest.

Naarmate de avond vordert en ik steeds meer de uren zie voorbijkruipen begint alles in mij te draaien en te keren. Ik ben al verscheidene keren naar het toilet gemoeten, maar ik krijg er niet altijd toelating voor van mijn Meester. Ook dat nog ! Waarom doet Hij me dat toch aan, en waarom laat ik me dat toch allemaal welgevallen ? Weer komen de gevoelens van opstand boven. Heb ik dan echt geen eigen wil ? Neen, ik ga Hem zeggen dat ik het niet doe ! Maar dan wil Hij misschien in het vervolg helemaal niet meer spelen, en dat zou ik ook wel spijtig vinden. Want het is niet altijd zo zwaar en zo erg als vandaag, soms heb ik er echt plezier in hoe Hij met mij de vloer aanveegt. En dàt zou ik niet graag missen. Dus zal ik er vandaag ook weer door moeten vrees ik. Moed, er kunnen er niet veel meer zijn nu.

Als het bijna middernacht is schiet ik plots uit mijn overdenkingen wakker. Nu is het aan mij ! Want de speaker kondigt de laatste kandidate aan en dat ben ik immers. Langzaam en met trillende benen sta ik recht. Nu kan ik nog terug. Doe ik het of doe ik het niet ? Ik voel me echt een vod. Mijn benen klappen onder me uit en even zak ik terug op mijn stoel. Maar dan kijk ik naar mijn Meester en zie de lichtjes in zijn ogen Hij heeft er duidelijk lol in dat ik me zo zwak voel. Hij geniet van zijn macht. "Doe je best" hoor ik Hem nog zeggen en langzaam begeef ik me naar het podium.

Ineens blijf ik staan. Dat kan toch niet, da’s een vergissing ! Ik kijk op en ja, daar staat reeds een meisje op de scène. Ik had dan toch niet verkeerd gehoord, ik ben het niet die afgeroepen werd. Maar hoe kan dat ? Dan begrijp ik plots alles. Hij heeft me weer eens beetgenomen. In één enkele seconde ontlaadt zich alle spanning die ik die avond heb opgebouwd. Ik laat een gil, storm op mijn Meester af en begin er met mijn vuisten op te ranselen. Later zal Hij me vertellen dat de buitenwippers al klaar stonden om tussen te komen, maar dat Hij me nog net op tijd buitengetrokken heeft gekregen. In de koude lucht kom ik langzaam terug tot mezelf. Maar ik blijf toch nog regelmatig meppen uitdelen. Mijn Meester heeft zijn handen rond mijn hoofd gelegd en blijft me voortdurend op mijn kruin en voorhoofd zoenen. Zo probeert Hij me te kalmeren. Maar zo gemakkelijk heeft Hij het hierbij niet. De spanning was echt te groot geworden. Pas een kwartier later ben ik terug kalm genoeg om in de auto te stappen en met Hem naar huis te rijden. Daar aangekomen trekt Hij me op zijn schoot en begint me intens te knuffelen. Zalig na zo’n zware avond. Ik smelt in zijn armen en droom weg, de emoties van de avond achter mij latend. Lieve Meester, ik hou van jou.