Visies
op Archiveren
Bij archivering komen verscheidene zaken
aan bod die een belangrijke rol spelen. Denken we maar aan de bewaartermijnen, de ingenomen ruimte, het benodigde personeel.
Wanneer we documenten scannen komen er
nog enkele factoren bij : hoe bewaren (formaat, drager, …) ? hoe scannen ? …
Sommige van deze factoren zijn tegenstrijdig.
Naargelang men het probleem bekijkt met de ogen van een informaticus, een beheerder of een archivaris heeft men een andere
visie :
· De visie
van een informaticus is een visie op korte termijn. Hij leeft in een wereld die snel evolueert, waar niets lang ongewijzigd
blijft en waar men aanvaardt dat documenten betrekkelijk snel “niet meer consulteerbaar zijn”
· De visie
van de archivaris is daarentegen een visie op lange termijn. De enige evolutie die hij kent is het verloren gaan of vernietigen
van documenten of hun verminderende leesbaarheid in de loop der jaren. Hij wenst ook het document zo conform mogelijk het
origineel te bewaren, zelfs wanneer dit niet noodzakelijk is.
· De beheerder
wil ook zo lang mogelijk kunnen terugvallen op het document om bij betwisting te kunnen bewijzen wie de aanvraag getekend
heeft, wat ze inhield enz
· Daarnaast
zijn er ook wettelijke regels voor de opslag van documenten. Mag men zomaar scannen en een afdruk van het gescand document
voorleggen voor een rechtbank ? Welke is de wettelijke bewaartermijn ?
· De manager
wil de opslag zo goedkoop mogelijk houden en weegt af welk risico hij loopt wanneer hij het document te vroeg vernietigt (bv
voor hij hier wettelijk het recht toe heeft). In een rechtszaak staat hij dan machteloos, maar hoeveel kost hem de opslag
van zoveel nutteloze documenten, hoeveel kan hem een verloren proces kosten en hoe vaak komt dit voor ?
Waar al deze visies samenkomen is het
vooral de informaticus die water in de wijn moet doen. Hij moet op zoek naar methoden om tientallen jaren de leesbaarheid
van een document te garanderen, tegen alle wetten en geplogenheden in van zijn vakdomein.
Anderzijds moet ook de archivaris zich
bewust zijn van de prijs die een te langdurige opslag meebrengt, zeker wanneer het om documenten gaat die zelden of nooit
nog geconsulteerd worden. Hoewel deze opslagkost vermindert met de evolutie van de informatica, toch is en blijft het een
grote lastenpost.
Al deze factoren zorgen ervoor dat archiveren
via informatica op het eerste gezich niet zo vanzelfsprekend is, vooral wanneer men weet dat een weg terug niet bestaat. Documenten
na scanning nog verder op papier bewaren geeft dubbele kosten, maar ze weggooien is ook riskant : eens de documenten vernietigd
zijn kunnen ze nooit meer tevoorschijn getoverd worden als de informatica tekortschiet.
Waarom dan toch scannen ? Hier zijn toch
enkele goede redenen voor aan te geven :
· Eens een
document opgeslagen is kan het niet meer verloren gaan, mits men goede backup-procedures gebruikt. Elk document bestaat dan
minstens in tweevoud en vaak zelfs in meervoud.
· Wanneer 1
bron uitligt kan gemakkelijk overgeschakeld worden op de alternatieve bron (de backup). In een papier-archief kan dit niet.
Vindt men daar het document niet dan begint meestal een lange en vaak hopeloze zoektocht.
· Een document
kan dadelijk teruggevonden worden. Er moet niet eerst een reeks kasten afgelopen worden om te zien in welke kast, welke plank
en welke doos/stapel dit ene document zich bevindt. Om dan nog te zwijgen van het doorzoeken of doorbladeren van deze doos/stapel
tot men op het juiste document valt.
· De consultatie
is ogenblikkelijk. Er moet niet eerst iemand de archieven induiken om het dossier te trekken en na afwerking moet er ook niemand
terug om het opnieuw te klasseren. Het comfort van alle betrokkenen, maar vooral van de beheerder, neemt hierdoor sterk toe.
· Men is niet
gehinderd door een lage personeelsbezetting. Wanneer omwille van verlof, ziekte, … er een hoge afwezigheidsgraad is
onder de archiefverantwoordelijken, dan kan het opzoeken en trekken van het dossier wel eens lang op zich laten wachten. Zelfs
met 100 beheerders present kan er nog altijd even snel electronisch geconsulteerd worden.
· Doordat de
kliënt een sneller antwoord heeft op zijn vraag (meestal direct aan de telefoon al) verhoogt het beeld van professionalisme
en het serviceniveau heel sterk.
· Verschillende
personen kunnen zonder problemen samen hetzelfde dossier consulteren. Dit is bv erg comfortabel wanneer ze met elkaar over
de telefoon een dossier bespreken.
· De consultatie
kan op afstand gebeuren, via een LAN of WAN. Er is geen verhuis van papier nodig zodat het risiconiveau sterk afneemt (diefstal,
verlies, vernietiging, …).Gezien dergelijke netwerken zeer goed beschermd worden tegen “inbraak” is ook
het risico dat “oningewijden” inzage krijgen van de documenten veel kleinder dan op papier.
· Deze consultatie
op afstand maakt het document veel sneller. Een papieren document dat moet verhuizen tussen 2 personen, die elk een deel van
de keten op zich nemen, moet een zekere tijd wachten voor het van het ene bureel/lokaal/gebouw/land naar het andere is overgebracht.
Bij een electronisch document is deze overdracht ogenblikkelijk, zelfs over afstanden van de halve aardbol. Een keten (“workflow”)
kan dan ook enorm snel doorlopen worden, een document bliksemsnel uitgewisseld.
· De kwaliteit
van een electronisch document gaat, mits bepaalde regels in acht worden genomen, niet achteruit in de loop van de levensduur
ervan. Een blad papier wordt mettertijd steeds minder leesbaar en wordt vaak aangetast door springstaarten, stof, vocht …
· Gezien de
prijs per vierkante meter van bureel- en archiefruimte is een opslag via informaticaweg al snel veel rendabeler. Ook opslagruimte
op harddisks van servers moet betaald worden, net zoals de licenties voor de software om ze te lezen, de scankosten enz, maar
deze komen nooit boven de prijs van een papieropslag op lange termijn uit.
· Ook het fotocopieapparaat
wordt veel minder aangesproken
· Eens een
document gescand is is er nooit meer menselijke interventie nodig. Backup, consultatie
enz gaan automatisch. Er is dus niemand meer nodig om het dossier te trekken
of te klasseren. Enkel de (arbeidsintensieve) voorbereiding en indexering vragen menselijke interventie, maar eens deze achter
de rug zijn loopt alles zonder verdere menselijke tussenkomst.
· Men kan ook
de indexering automatiseren, bv via barcodes of OCR. In zo’n geval is ook hier geen manuele tussenkomst meer nodig.
· Een document
na zijn wettelijke bewaartermijn verwijderen gaat veel gemakkelijker dan op papier. Meestal is de back-up zelfs gemaakt op
een permanent medium (vb DVD). Gezien de geringe plaatsruimte die deze veelal inneemt kost het nauwelijks iets om het electronisch
document niet te vernietigen maar het eerder definitief te stockeren. Men kan er dus indien noodzakelijk altijd nog op terugvallen
en de benodigde ruimte voor opslag neemt desondanks nauwelijks toe in de tijd.
· Het is mogelijk
een balans op te maken tussen opslagprijs en consultatiegraad. In een papierarchief heeft het document maar 2 mogelijkheden
: het wordt wel of niet opgeslagen en dus kan hier niet gespeeld worden met verschillende opslagprijzen naargelang de consultatiegraad.
Informatica-opslag laat toe een onderscheid te maken naargelang het document dadelijk consulteerbaar moet zijn, of een kleine
wachttijd kan aanvaard worden of of het ergens in een kast mag gestockeerd worden. De prijs van elk type opslag verschilt.
Meestal is opslag in een kast het duurste omdat het veelal via menselijke interventie terug moet uitgehaald worden bij consultatie.
Gezien opslagruimte steeds goedkoper wordt is er steeds minder nood om documenten te verwijderen uit de “onlines”
(dadelijk consulteerbare documenten). Deze factor speelt dus een steeds kleinere rol als voordeel van scanning.
· Mits een
goede discipline bij alle interveniënten kan van elk gescand document nauwkeurig de weg nagegaan worden die het binnen het
bedrijf heeft afgelegd.
· Soms is het
gescande beeld beter dan het origineel. Reden hiervoor is dat men een scanner kan instellen zodat hij bepaalde kleuren minder
waarneemt, meer of minder hard belicht enz. Door met deze “settings” te spelen kan een beeld erg verbeteren.
Nadeel van Scanning
-
Er is vaak veel voorbereidingstijd nodig
: ontnieten, fotocopieren van te dun papier enz.… Anderzijds is deze voorbereiding erg kritisch want 1 nietje bv kan
een scanpost erg lang blokkeren.Scannen is erg arbeidsintensief bij de bron, maar dit is een eenmalige investering
-
Er is een redelijk hoog profiel nodig
van personen die voorbereiden en indexeren. Anderzijds is voor mensen met een hoog profiel ontnieten een erg "vernederend"
werk, maar ze moeten het zelf wel doen omdat voorbereiden op de scanning ook andere taken inhoudt (per documettype klasseren,
volgorde van de documenten, inhoud van de barcode…). Bij indexeren van documenten die nog moeten verwerkt worden (zgn
"scanning before treatment") is zelfs een elementaire kennis nodig van de verdere verwerking op de beheersdienst en van
het product. Een klasseerder daarentegen hoeft enkel maar "cijfers en het alfabet" te kennen om zijn taak zonder probleem
uit te voeren.
-
Soms dient een document herscand met
speciale instellingen van de scanner omdat de "algemene" instelling geen goed resultaat gaf. Dit is dubbel werk, temeer omdat
herscanning ook tijdrovend is (handwerk)
-
Sommige documenten geven zware problemen
bij scanning terwijl ze zonder problemen in een papierklassement kunnen opgeslagen worden. Dit is bv het geval voor NCR-papier
of rode achtergrond of tekst
-
Soms worden de problemen gecreeerd door
"buitenstaanders" en heeft men hier weinig macht over. Zo is het bv tegenaangewezen iets met marker te "accentueren", maar
het gebeurt regelmatig en vaak zelfs in een kleur die na scanning een zwart beeld geeft.
-
Een gescand document lezen vraagt oefening
en zeker bij een lange file verkiest bijna iederen nog het document af te drukken en op papier te consulteren. Er moet dan
ook een grote discipline heersen opdat de beheerders niet alles opnieuw afdrukken, laat staan alles opnieuw laten scannen
na verwerking.
- Zowel op organisatorisch vlak als op gebied van Human Ressources en lay-out
van documenten moet vaak een grondige reorganisatie gebeuren. Zeker wanneer er nog workflow bijkomt is een complete reengeneering
vaak niet te ontlopen.
Is Scannen wel veilig ?
Een archief moet betrouwbaar zijn, gemakkelijk
te consulteren, documenten zo getrouw mogelijk weergeven, zo weinig mogelijk verlies toelaten, wettelijk zo waterdicht mogelijk
zijn en langdurige opslag garanderen.
Dezelfde eisen worden ook aan een electronisch
archief gesteld. Vaak ziet men echter dat aan zo’n gescand archief hogere eisen worden opgelegd dan aan een papieren
archief. Men stelt zich bij de invoer daarvan vaak vragen die voor een papieren archief al lang niet meer gesteld worden.
Waar men bv van een papieren dossier ergens "normaal vindt" dat er documenten "gedeclasseerd raken" is één van de vragen die
voor een electronisch archief gesteld worden steevast : "en wat als we een verkeerde index meegeven ?"
We moeten ons derhalve goed bewust zijn
dat ook een electronisch archief niet alleen-zaligmakend is, maar dat het niet normaal is er andere eisen aan te stellen dan
aan een opslag op papier.
Meer zelfs, een electronisch archief is
veiliger dan een papierarchief, omdat, eens correct geïndexeerd, een document nooit meer kan verloren gaan (wel te verstaan
mits voldoende en correcte backup-routines in acht genomen worden). Daarenboven zal ook de kwaliteit van een document niet
aangevreten worden door vocht, stof of ongedierte.
En vooral : een electronisch document is,
in tegenstelling tot wat vaak gedacht werd, heel moeilijk te vervalsen zonder sporen na te laten, veel moeilijker dan een
papieren document. Tenminste als men bepaalde veiligheidsmaatregelen in acht neemt.
Centraal of Decentraal
?
a) Probleemstelling
Een vraag die vaak gesteld wordt is : "waar
scannen" ? Scannen we op de plaats waar de documenten zich bevinden, of brengen we alles samen op 1 plaats ?