Een meisje dat me zegt "ik beslis of ...." ligt er al dadelijk uit. Een model is een deel van de foto, maar zeker niet
het belangrijkste deel ervan. De concurrentie onder de meisjes is zo groot dat voor elk model dat niet voldoet er tientallen
klaarstaan die wel voldoen. Een model is dus veel gemakkelijker te vervangen dan een fotograaf bv. Want van deze laatsten
lopen er dan wel veel rond, maar maar heel weinigen zijn echt gespecialiseerd in fashion, publiciteit, ... Kortom, het is
een eng kringetje waaruit topfotografen gekozen worden.
En wat zeker onvervangbaar is is het product waar alles rond draait. Een meisje dat denkt dat een sessie rond haar zal
draaien maakt zich dus illusies. Ze is enkel een kapstok om de kleding of het product aan vast te hangen of het aantrekkelijker
te maken. Het product en niet het model staat in het centrum. Zeer ontgoochelend voor veel debutantes die zich de illusie
maakten dat ze nu als een prinses zouden behandeld worden.
Een meisje dat dat begrijpt heeft al een stapje voor op haar concurrentes. Niemand werkt immers graag met een hoogmoedig
of humeurig model, niemand heeft er boodschap aan dat ze haar regels heeft en in een mindere dag is. Ze moet in iedere omstandigheid
het beste van zichzelf geven !
Veel meisjes begrijpen dit echter niet. Voor hen is een modellencarrière uitbouwen niet meer dan mooi zijn, de juiste
maten hebben, sexy kleding bezitten, je goed kunnen maquilleren en je haar goed verzorgen, kortom : er schoon voorkomen. Maar
er zijn duizenden mooie meisjes en allemaal willen ze model worden. De concurrentie is dan ook moordend.
Op het einde van de sessie geef ik een eerste analyse van mijn vaststellingen. Deze is zeer kritisch en zet veel meisjes
terug met de voeten op de grond. Zeer confronterend dus. En heel veel meisjes kunnen dit niet aan. Sommigen zien hun carrière
in de kiem gesmoord. Zij geven te snel op. Andere beginnen te schelden en worden kwaad. Wat weet ik daar nu van ? Wie ben
ik wel ? ... Zij kunnen niet tegen kritiek en zijn hun emoties niet meester. een zeldzaam model vraagt wat ze dan kan doen
om te verbeteren, of ze een echte kans heeft. Met haar ga ik verder.
De Proefsessie
Wanneer een meisje meevalt dan doe ik een proefsessie. Maar nogmaals, dan heeft ze al een ganse analyse doorlopen. Ik
weet al uit het gesprek waar haar zwakke en sterke punten zitten, waar ik moet op werken om ze te verbeteren en waar ik moet
mee werken als punt waarmee ze zich onderscheidt van andere meisjes.
Tijdens de sessie worden dan andere zaken bekeken : hoe gedraagt ze zich voor de camera ? Voelt ze zich rustig, is ze
snel zenuwachtig ? Wat als ik haar opjaag ? Blijft ze volgen of haakt ze op een bepaald moment af ? Kan ze zich bliksemsnel
volledig omkleden ? Kortom, ook nu weer wordt ze grondig op de rooster gelegd.
Ik maak ook allerlei soorten foto's en kijk waarbij ze zich het best voelt, waar haar zwakkere fototypes zitten, welke
ze helemaal niet aankan.
Deze sessie duurt ook een uur of 4. Raakt ze vermoeid ? Blijft ze zich inzetten of raakt ze verveeld ? Want indie ze de
professionele richting uitgaat zal ze veel langere sessiem moeten aankunnen. Ook hier weer wordt ze grondig uitgetest.
Dadelijk na de sessie komt een korte bespreking met de wederzijdse eerste indrukken. Wat liep goed, wat liep wat stroef,
wat ging helemaal niet ? Daarna wordt het meisje naar huis gestruurd met een afspraak voor zo'n 14 dagen later. Ondertussen
mag ze nergens anders poseren.
Deze 14 dagen zijn immers bedoeld om "mijn" sessie te laten zakken, haar eerste euforie te laten uitdoven, haar terug
tot zichzelf te laten komen. Veel meisjes haken ook hier weer af. Het is toch niks voor hen, gaan ze het wel kunnen ? Gebrek
aan zelfzekerheid dus. Wie doorzet kan bij de volgende afspraak een grondige analyse krijgen van haar sterke en zwakke
punten en ook een "programma" van waaraan moet gewerkt worden. Bij meisjes die twijfelden maar toch komen opdagen weet
ik dat ik nog verder moet werken op zelfbeeld, zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen.
